Дві прямі, які відповідно паралельні двом мимобіжним прямим ​

Жил был на свете желтый, пушистый цыпленок. Он был очень любознательный и ему было все интересно. Цыпленок всю свою жизнь мечта увидеть лес, речку, поле и многие другие красоты земли. Но мама ему все время говорила:"Не уходи со двора ты можешь потеряться!". Но он ей не верил и один раз все таки не удержался и убежал со двора. Он увидел все о чем он мечтал. Он увидел речку, лес. Но после того как он вышел из леса он потерялся. Он кричал:" кто нибудь!". Но его никто не слышал. И вот он сел на пенек и заплакал. И вдруг пришла его мама. Она его и отвела домой. Но после того как они пришли домой цыпленок все рассказал маме, что он хотел увидеть лес, речку и тд. Она его выслушала и пообещала ему что будет его водить туда куда он захочет. 

Вот сочинение на литературу на Татарском -Миңа һәрвакыт нравилось укырга әкиятләр: күңелле һәм боек, куркыныч һәм яхшы күңелле, җитди һәм кызык. Хәзер алар яшиләр, китапларда, ә элегрәк халык передавал аларның авызыннан " уста турында сөйләгәндә, үз тормышы, үз мечтах мин надеждах. Әкиятләр, һичшиксез, нәрсәгәдер өйрәтәләр, разоблачая трусость һәм подлость, ялган һәм көч куллану, икейөзлелек һәм предательство. Шуңа күрә алар качтылар безне яхшырак һәм яхшырак: "Әкият — ялган, әйе, анда намек: мәрхәмәтле молодцам дәресе".Кичә мин укыды рус халык әкияте "Журавль һәм Цапля" уйлап куйдым, ничек мөһим булырга, мәрхәмәтле, высокомерным, обидчивым. - Кешеләр кирәк, оештыру-чыларның кадерен аңларга кирәк аларны. Шуңа, кем үзен генә ярата, туры килә җиңел түгел тормыш. Бу кешеләр ешрак кала берәүләр. Якын кебек прочитанной сказке. Бервакыт Журавль килде свататься к Цапле, ә ул карар иттем, - дип ул аңа пар түгел. "Юк, Журавль, нейду өчен тя кияүгә; синдә аяклары бурычлары, күлмәк кыска гына итеп, үзе азмы летаешь, ашатырга-мине сиңа юк! Ступай кит, долговязый!" - дип белдерде, чванная Цапля һәм прогнала Журавля. Тик бераздан, оставшись әле бер, Цапля уйлап куйдым һәм аңладым, - дип юкка отказала Журавлю, булдым белән килешергә аның тәкъдиме. Ул юл тоттым янына килешергә. Әмма гордый Журавль алмады гафу итә беләләр обиду: "Юк, Цапля, миңа сине кирәк түгел! Теләмим өйләнергә түгел, беру сине кияүгә. Убирайся!" Цапля елап та ќибђрде, әмма хәтта аның күз яшьләре нетронули сердитого Журавля. Ул чакта, сгорая от стыда, обиженная Цапля булдым беркайчан да килешергә аның белән. Аның да разжалобило хәтта дип Журавль килдем тагын бер тапкыр өчен гафу сорарга һәм тәкъдим итәргә аңа чыгарга кияњгђ. Заносчивая Цапля указала өчен ишек. Менә шулай йөриләр, бер-берсенә свататься, тик берничек тә женятся. Шулай да тормышта еш кына була. Кешеләр алмый аңларга, ни өчен юк булып чыга, ягъни, алар нәрсә омтылалар. Ә бит сәбәбе кроется үзендә. Һәм бердәнбер, дип таләп ителә аңардан, — үзгәрергә үзеңә. Булырга терпимее, башкаларга карата, яхшырак һәм доброжелательнее. Чөнки шул вакытта гына, кайчан үзе дә кеше үзгәрәчәк, сөйләп бөтен дөнья, бәхет һәм уңыш аңа улыбнутся