Жанр п'есы "Зацюканы апостал" — трагікамедыя. Такі жанр найлепш адпавядае мастацка-ідэйнаму зместу твора. Аўтар вырашае маральныя праблемы, выкрывае мараль, заснаваную на фальшы, ілжы, пакланенні ўяўным каштоўнасцям. Андрэй Макаёнак імкнецца асэнсаваць вынікі маральнага асяроддзя, аб'ектыўную дэтэрмінаванасць нараджэння ў ім "фашысцкай ідэалогіі, культу сілы". Аўтар выразна ўяўляе небяспечнасць філасофіі грамадства, у аснову якой пакладзены цынічны тэзіс "Грошы — сіла!" Востра стаіць у творы і праблема выбару, што непазбежна паўстае перад тымі героямі, якія імкнуцца захаваць сябе як асобу ў цынічным і жорсткім свеце капіталу. П'еса мае асноўны і ўнутраны канфлікт. Своеасаблівасць яго ў тым, што асноўны канфлікт п'есы існуе толькі ў аўтарскай ідэі, у творчай фантазіі чытача — гэта канфлікт асобы і грамадства, здольнасць асобы бараніць свае духоўныя, прынцыпы ў маральна дэградуючым грамадстве. На сцэне ж гледачы назіраюць за знешнімі канфліктамі, у якія ўступаюць паміж сабой персанажы трагікамедыі. Тата і Мама канфліктуюць па прычыне розных поглядаў на выхаванне дзяцей. Сын канфліктуе з бацькамі, таму што бачыць у іх паводзінах хлусню і падман. Такая будова твора дае магчымасць аўтару дэталёва адлюстраваць норавы, якія пануюць у грамадстве, "высвеціць" драматызм унутранага канфлікту п'есы.
Аўтар вырашае маральныя праблемы, выкрывае мараль, заснаваную на фальшы, ілжы, пакланенні ўяўным каштоўнасцям. Андрэй Макаёнак імкнецца асэнсаваць вынікі маральнага асяроддзя, аб'ектыўную дэтэрмінаванасць нараджэння ў ім "фашысцкай ідэалогіі, культу сілы". Аўтар выразна ўяўляе небяспечнасць філасофіі грамадства, у аснову якой пакладзены цынічны тэзіс "Грошы — сіла!"
Востра стаіць у творы і праблема выбару, што непазбежна паўстае перад тымі героямі, якія імкнуцца захаваць сябе як асобу ў цынічным і жорсткім свеце капіталу.
П'еса мае асноўны і ўнутраны канфлікт. Своеасаблівасць яго ў тым, што асноўны канфлікт п'есы існуе толькі ў аўтарскай ідэі, у творчай фантазіі чытача — гэта канфлікт асобы і грамадства, здольнасць асобы бараніць свае духоўныя, прынцыпы ў маральна дэградуючым грамадстве. На сцэне ж гледачы назіраюць за знешнімі канфліктамі, у якія ўступаюць паміж сабой персанажы трагікамедыі. Тата і Мама канфліктуюць па прычыне розных поглядаў на выхаванне дзяцей. Сын канфліктуе з бацькамі, таму што бачыць у іх паводзінах хлусню і падман. Такая будова твора дае магчымасць аўтару дэталёва адлюстраваць норавы, якія пануюць у грамадстве, "высвеціць" драматызм унутранага канфлікту п'есы.