Министр vetuli ребенка Falerni, Ингер, мои чашки amariores, Как закон предписывает Posumiae так контроллеров Его(о) acin(о) ebriosioris, Но куда тебе такой парень, lymphae, Вино pernicies, и severos Миграция: здесь мерус находится Thyonianus!
Мой матч он Бог, кажется, Он, если это правильно, чтобы преодолеть "дивос", Кто сидит на неоднократно вы Смотрит и слушает Сладкий смех, я стреляю, что все Форма чувства ко мне: в то же время вы Сафо на чердаке(а), aspexi, нет ничего на моем Голос в рот. Но язык немеет, тонкий подрамника Пламя demanat, шум его динамизма Tintinant аурос, просмотра две tegun Ночь Lumtna.
Сейчас весна egelidos важны тепло, теперь воздух ярость aequinoctialis прелести Zephyri умолкаю. Linquantur Phrygii, Catulle, обычная Nicaeaeque поле aestuosae продукта: в Азию мы летим городах. Теперь переживаю авет бродят, уже радостно учиться vigescunt ноги. О сладкий выставляет оценку группы, далеко, который в то же время дом profectos разных различными
Ингер, мои чашки amariores,
Как закон предписывает Posumiae так контроллеров
Его(о) acin(о) ebriosioris,
Но куда тебе такой парень, lymphae,
Вино pernicies, и severos
Миграция: здесь мерус находится Thyonianus!
Мой матч он Бог, кажется,
Он, если это правильно, чтобы преодолеть "дивос",
Кто сидит на неоднократно вы
Смотрит и слушает
Сладкий смех, я стреляю, что все
Форма чувства ко мне: в то же время вы
Сафо на чердаке(а), aspexi, нет ничего на моем
Голос в рот.
Но язык немеет, тонкий подрамника
Пламя demanat, шум его динамизма
Tintinant аурос, просмотра две tegun
Ночь Lumtna.
Сейчас весна egelidos важны тепло,
теперь воздух ярость aequinoctialis
прелести Zephyri умолкаю.
Linquantur Phrygii, Catulle, обычная
Nicaeaeque поле aestuosae продукта:
в Азию мы летим городах.
Теперь переживаю авет бродят,
уже радостно учиться vigescunt ноги.
О сладкий выставляет оценку группы,
далеко, который в то же время дом profectos
разных различными
Мин бәхетле, чөнки минем янәшәмдә әтием дә, әнием дә бар. Мин пар канатлы гаиләдә тәрбияләнәм. Һәм шуның белән горурланам. Әткәй! Син бит, иң беренче чиратта, әниемнең таянычы. Нинди генә авырлыклар килсә дә, сез әнием белән икәүләп, чыгу юлларын эзлисез. Эштән арып-талып кайтсаң да, минем хәлләремне, укуларым белән кызыксынасың. Ялгышларым булса, шундук төзәтергә мөмкинлек бирәсең. Һәрвакытта : “Укы, укуың үзең өчен ”- дисең. Укыган кеше генә, үз максатына ирешә ала шул. Мин моны олы-олы апаларга, абыйларга карап әйтә алам. Шуңа күрә тырышып белем алырга тырышам. Өйдә картина төшсә дә, шкаф ишеге ватылса да, урындык селкенсә дә, краннан су агып торса да, лампочка янмаса да – без сиңа таянабыз. Чөнки бу эшләр безгә таныш түгел. Син кыю йөрәкле, куркубелмәс. Әтием, мин сиңа сокланам!
Минем әтиемнең исеме-Ришат. Үзе кап-кара, үзе чибәр. Елмаеп җибәрсә, дөньялар яктыра төсле. Ул йөк машинасында- йөртүче булып эшли. Төзелеш материалларын ташый ул. Иртәдән кичкә кадәр руль артында. Күзләре дә, куллары да таладыр, мөгаен. Әтием, киләчәктә мин дә синең кебек үрнәк булырга тырышырмын, синең ышынычыңны аклармын.