Увершы «маладыя » максім багдановіч апаэтызаваў і ўславіў маладосць – самую прыгожую, самую радасную пару чалавечага жыцця, час светлых надзей і жаданняў. рамантычны вобраз маладосці, незабыўных дзён чалавечай вясны, юнацкіх мар і парыванняў да высокага, прыгожага, ідэальнага з’яўляецца ідэйна-эмацыянальным асяродкам верша. лірычнае перажыванне перадаецца як успамін аб красе перажытага. юнацтва беззваротна прайшло, але ў душы лірычнага героя назаўсёды засталося самае дарагое, самае запаветнае, што ніколі не забываецца, – памяць аб шчасці кахання, аб першых сустрэчах, аб сіле і прыгажосці чалавечага пачуцця. галоўная паэтычная думка верша – сцвярджэнне шчасця чалавека быць вечна маладым, любіць і захапляцца красой гэтага чароўнага пачуцця – выказана ў апошняй, заключнай страфе, якая гучыць як гімн маладосці.
Каждый верующий человек уверен в существовании ангелов. по крайней мере теоретически. почему бы ангелу не посетить землю? в библии мы неоднократно слышали о таких случаях. это фантастическая или нет? уже тяжело утверждать однозначно. а то, что происходит в рассказе «старик с крыльями» вокруг этого чрезвычайного, но не такого уже и фантастического для верующих события — целиком реально. как современный человек будет реагировать на чудо? беспрекословно именно так, как это делали люди, которые увидели этого старикана с крыльями: кто-то видит лишь зрелище, кто-то не верит своим глазам, хотя будто и не испытывает удивление и ищет соответствующее объяснение, а в целом чудо оказывается чем-то лишним в будничной жизни.
