1. Астероиды - это твердые каменистые тела, которые подобно планетам движутся по околосолнечным эллиптическим орбитам.
2. В отличие от планет, астероиды - бесформенные тела. Лишь некоторые из них, самые крупные, имеют сферическую форму.
3. Размеры астероидов намного меньше, чем у обычных планет, поэтому их еще называют малыми планетами. Диаметры астероидов находятся в пределах от нескольких десятков метров (условно) до 1000 км (размер наибольшего астероида Цереры).
4. У большинства астероидов нашей Солнечной системы орбита пролегает в полосе шириной 19,400,000 миль, находящейся между Юпитером и Марсом. Все астероиды движутся с достаточной скоростью, что бы диаметр их орбит не уменьшался. Если что-нибудь замедлит астероид, он может начать «падать» к Солнцу, Марсу или Юпитеру. Так как Юпитер и Марс движутся возле пояса астероидов, они могут немного притягивать эти огромные тела к своим орбитам. По факту, два спутника Марса – Фобос и Деймос, подвержены риску столкновения с астероидами. Таким образом, орбита движения астероидов зависит от их нахождения возле более крупного объекта, например, планет. Планеты движутся по эллиптическим орбитам, а астероиды - произвольным и эллиптическим.
5. Насчёт астероидов и наличия у них гравитационного поля, точного ответа нет. Так как проведённые эксперименты касательно этой темы дают различные и неоднозначные результаты. Но про силу гравитации у планет можно сказать точно. У всех планет нашей системы есть гравитация, даже в небольших значениях.
6. Всё выше перечисленное может присутствовать лишь на планетах. И то - только Земля может похвастаться наличием огромного количества запасов воды. Однако, по недавним исследованиям, вода обнаружилась и на некоторых объектах солнечной системы, правда в другом виде - твёрдом.
Но атмосфера, как я написала выше, есть на всех планетах системы.
Спутники же не являются отличительной чертой планет земной группы. Так как их количество очень мало. К планетам земной группы относят: Меркурий, Венеру, Землю и Марс. Как известно, Меркурий и Венера не имеют естественных спутников. Земля лишь один - Луну, а Марс - Фобос и Деймос, естественные спутники, являющиеся астероидами.
Кәрим Тинчуринның “Сүнгән йолдызлар” пьесасына анализ.
“Сүнгән йолдызлар” әсәренең эчке һәм тышкы конфликтларын билгелибез.Тышкы конфликт нидән гыйбарәт соң? Кәрим Тинчурин әсәрне халыкта яшәгән ышануга бәйләп яза.Без хәзер дә һәр кешенең күктә үз йолдызы бар дигән гыйбарәгә ышанабыз. Кешенең үз йолдызы ул аның яшәү мәгънәсе, ягъни яшәешендәге төп, зур бәхете. Драма “Сүнгән йолдызлар” дип атала. Ни өчен йолдызлар сүнгән? Сәбәбе – драманың тышкы конфликты. Драманың һәр герое бәхетне үзенчә аңлый һәм үз бәхетенә омтыла, ләкин аларның барысын да чынбарлык, реаль тормыш чолгап алган. Реаль тормыш һәр геройга карата рәхимсез. Тормыш гаделсезлеге сугышка бәйле. Сугыш геройларны барысын да бәхетсез итә , хәтта Надирны да. Эчке конфликт исә геройларның һәрберсендә. Исмәгыйль Сәрвәрне ярата. Ә ул бары үз төшенә ышана. Ул бәхетле булырга теләсә дә, шул ук вакытта үз бәхетенә ышанмый. Ул мескен, ярлы. Исмәгыйльнең эчке конфликты аның мәхәббәт хисе һәм аңы арасында. Сәрвәр рухи яктан көчле. Ул үз бәхете өчен үзе көрәшә. Шул ук вакытта ул Надирны да кире какмый. Ул аны җәлли аның белән кешеләрчә сөйләшә. Сәрвәрнең бәхете -Исмәгыйль. Ул аның йолдызы. Исмәгыйльне үз кулы белән үтергәч, үзен үзе кичерә алмый, бәхете үлгәч, акылдан шаша. Ягьни, аның яшәү мәгънәсе Исмәгыйль иде. Ул улгәч, аның йолдызы сүнә. Надир драмада иң көчле. Ләкин аңарда эчке каршылыклар бик күп. Беренчедән, ул горур. Тышкы кыяфәте белән башкаларның чиркануын тудырса да, ул мескен булырга теләми. Надирның эчке каршылыгы – аның үз бәхетен ничек аңлаудан гыйбарәт. Надир Сәрвәрне ярата, ул аның белән булырга тели, ләкин шул ук вакытта ул акылы белән моның мөмкин булмаганын аңлый. Сәрвәр авылда иң чибәр кыз. Надирның Сәрвәрне яратуыннан авыл егетләре дә көлә. Надирның төп эчке конфликты – аның теләге һәм реаль аңы арасында. Әсәрдән тыш вакыйгалар – каз өмәсе күренеше һәм шулай ук яшь һәм карт көтүчеләр Сираҗи белән Шәйбәкнең сөйләшүе. Автор метафоралар файдалана. Аҗдаһа – сугыш, йолдызлар – бәхет. Кара болыт – сугыш. Җиһаншаның басуын боз сугып киткән. Басу- сугыш басуы ; басу ботка булган – сугыш басуында кешеләрнең мәгънәсез һәлак булуы. Метафоралар авторның геройларга һәм тормышка үз карашларн ачарга ярдәм итәләр. Авторның әйтергә теләгән фикере – һәр кеше үз бәхетенә омтылып яши, ләкин җәмгыять кешеләрне бәхетле итә алмый. Сугыш кешеләрнең бәхетен сүндерә, асыл егетләрнең тормышын эзә. Чылбыр рәвешендә бәхетсезлек тагын да арта. Нәтиҗәдә һәрбер кешенең бәхетсезлеге җәмгыять бәхетсезлеге булып усеп җитә. Бер-берсен шашып яраткан яшьләр чынлыкта бәхетнең мәгънәсен аңламыйча һәлак булалар. Кешеләрнең бәхетсезлеге шулай ук Фәрхи кебек им- том итүче карчыкларга бәйле. Андый кешеләрне бары матди як кызыксындыра, яшьләр бәхетлеме, бәхетсезме кызыксындырмый. Бу яктан андый карчыклар дәүләт җитәкчеләренә охшаш.
1. Астероиды - это твердые каменистые тела, которые подобно планетам движутся по околосолнечным эллиптическим орбитам.
2. В отличие от планет, астероиды - бесформенные тела. Лишь некоторые из них, самые крупные, имеют сферическую форму.
3. Размеры астероидов намного меньше, чем у обычных планет, поэтому их еще называют малыми планетами. Диаметры астероидов находятся в пределах от нескольких десятков метров (условно) до 1000 км (размер наибольшего астероида Цереры).
4. У большинства астероидов нашей Солнечной системы орбита пролегает в полосе шириной 19,400,000 миль, находящейся между Юпитером и Марсом. Все астероиды движутся с достаточной скоростью, что бы диаметр их орбит не уменьшался. Если что-нибудь замедлит астероид, он может начать «падать» к Солнцу, Марсу или Юпитеру. Так как Юпитер и Марс движутся возле пояса астероидов, они могут немного притягивать эти огромные тела к своим орбитам. По факту, два спутника Марса – Фобос и Деймос, подвержены риску столкновения с астероидами. Таким образом, орбита движения астероидов зависит от их нахождения возле более крупного объекта, например, планет. Планеты движутся по эллиптическим орбитам, а астероиды - произвольным и эллиптическим.
5. Насчёт астероидов и наличия у них гравитационного поля, точного ответа нет. Так как проведённые эксперименты касательно этой темы дают различные и неоднозначные результаты. Но про силу гравитации у планет можно сказать точно. У всех планет нашей системы есть гравитация, даже в небольших значениях.
6. Всё выше перечисленное может присутствовать лишь на планетах. И то - только Земля может похвастаться наличием огромного количества запасов воды. Однако, по недавним исследованиям, вода обнаружилась и на некоторых объектах солнечной системы, правда в другом виде - твёрдом.
Но атмосфера, как я написала выше, есть на всех планетах системы.
Спутники же не являются отличительной чертой планет земной группы. Так как их количество очень мало. К планетам земной группы относят: Меркурий, Венеру, Землю и Марс. Как известно, Меркурий и Венера не имеют естественных спутников. Земля лишь один - Луну, а Марс - Фобос и Деймос, естественные спутники, являющиеся астероидами.