Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
от ре диеза:
ре диез, фа диез, ля диез (минорное) М53
фа диез, ля диез, ре диез (минорный секстаккорд) М6
ля диез, ре диез, фа диез (минорный квартсекстаккорд) М64
ре диез, фа дубль диез, ля диез (мажорное) Б53
фа дубль диез, ля диез, ре диез (мажорный секстаккорд) Б6
ля диез, ре диез, фа дубль диез (мажорный квартсекстаккорд) Б64
еще есть уменьшенное и увеличенное, но там обращений нет, поэтому если надо-я напишу, обращайся
от ля бемоль:
ля бемоль, до, ми бемоль, соль бемоль (доменантовый септаккорд) D7
ля бемоль, си бемоль, ре, фа (секунд аккорд) D2
ля бемоль, до бемоль,ре бемоль, фа (квинт секст аккорд) D65
ля бемоль, до бемоль, ре, фа бемоль (терц кварт аккорд) D43
ля бемоль, до бемоль, ми дубль бемоль, соль дубль бемоль (уменьшенный септаккорд) ум 7
ля бемоль, до бемоль, ми дубль бемоль, соль бемоль (малый септаккорд) м7
надеюсь
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]