Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
I. Струнно-смычковые: скрипки, альты, виолончели, контрабасы. II. Духовые деревянные: флейты, гобои, кларнеты, фаготы. III. Медно-духовые: валторны, трубы, тромбоны, тубы. IV. Ударные:
а) шумовые: кастаньеты, трещотки, маракасы, бич, тамтам, барабаны (большой и малый). Их партии записываются на одной нотной линейке – “нитке”. б) с определённой высотой звучания: литавры, тарелки, треугольник, колокольчик, ксилофон, виброфон, челеста.
V. Клавишные: фортепиано, орган, клавесин, клавикорд. VI. Добавочная группа: арфа.
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
II. Духовые деревянные: флейты, гобои, кларнеты, фаготы.
III. Медно-духовые: валторны, трубы, тромбоны, тубы.
IV. Ударные:
а) шумовые: кастаньеты, трещотки, маракасы, бич, тамтам, барабаны (большой и малый). Их партии записываются на одной нотной линейке – “нитке”.
б) с определённой высотой звучания: литавры, тарелки, треугольник, колокольчик, ксилофон, виброфон, челеста.
V. Клавишные: фортепиано, орган, клавесин, клавикорд.
VI. Добавочная группа: арфа.