В самом начале симфонии мы можем услышать музыкальную тему, выражающую могущественную силу, грозную и величавою. С легкостью представляется образ отважных богатырей, полных патриотизма и бесстрашия. При прослушивании первой части симфонии мы сразу можем понять, в чем состоит посыл слушателю, - юному или взрослому, значения не имеет - ведь "рассказывается" здесь о благородстве и величии русского богатыря. Вся первая часть симфонии – это вариации на главную тему, рядом с которой все остальные мотивы выглядят отрывочно, фрагментарно, как оттеняющие миниатюры. То слышится суровая мужская пляска, то тревожное ожидание или скачка богатырей в поле. В симфонии широко раскрыты характеры богатырей: и Алёши Поповича, доброго и смелого, эдакого "душа-парень", и Ильи Муромца, в котором чувствуется спокойная и уверенная сила, однако, который, несмотря на это, остается полным великодушия богатырем. А вместе с ними - Добрыня Никитич. Он величав, богат на знания. И сразу думаешь, что вот, именно он и есть "ум" их "команды".
Поэзия – өмірдің әрі мен нәрі, қайнап қорыған жамбасы. Ол – сәбидің күнәсіз ажары, жарқын жанары, күміс күлкісі, жанды қуанышы. Поэзия – көрікті қыз жүзінің ұялшақ, албырт қызғылты, теңіздей, көгілдір аспандай тұңғиық көзінің ынтықтық сәулесі, әйтпесе оның қара көзіндегі өткір от, мәрмәр иығына төгілген бұйра шашының толқыны, торғын кеудесінің демігіп тыныстауы, тал бойы, сұңғақ сымбатының мінсіз мүшелері, сұлу қозғалыстарының ғажайып сиқыры...
Поэзия – қайратты қайнардай балғын жігіттің отты көзі, өрен ерлігі, тентек тегеуріні, аспан мен жерді жалынды құшағына сыйдырмақ болған, өмірдің уы мен балын бір-ақ рет сарқа сімірмек болған тойымсыз
талабы...
Поэзия – ұйығандай, құйылғандай орныққан, өз еркін әбден билеген, өмір үшін жетіккен, тәжірибемен шыныққан, рухани күші теңескен, көңіл көзі көреген, ойға батыл, майданға батыр ер қуаты...
При прослушивании первой части симфонии мы сразу можем понять, в чем состоит посыл слушателю, - юному или взрослому, значения не имеет - ведь "рассказывается" здесь о благородстве и величии русского богатыря. Вся первая часть симфонии – это вариации на главную тему, рядом с которой все остальные мотивы выглядят отрывочно, фрагментарно, как оттеняющие миниатюры. То слышится суровая мужская пляска, то тревожное ожидание или скачка богатырей в поле.
В симфонии широко раскрыты характеры богатырей: и Алёши Поповича, доброго и смелого, эдакого "душа-парень", и Ильи Муромца, в котором чувствуется спокойная и уверенная сила, однако, который, несмотря на это, остается полным великодушия богатырем. А вместе с ними - Добрыня Никитич. Он величав, богат на знания. И сразу думаешь, что вот, именно он и есть "ум" их "команды".
p.s. Я всё :D Удачи~
Объяснение:
Поэзия – өмірдің әрі мен нәрі, қайнап қорыған жамбасы. Ол – сәбидің күнәсіз ажары, жарқын жанары, күміс күлкісі, жанды қуанышы. Поэзия – көрікті қыз жүзінің ұялшақ, албырт қызғылты, теңіздей, көгілдір аспандай тұңғиық көзінің ынтықтық сәулесі, әйтпесе оның қара көзіндегі өткір от, мәрмәр иығына төгілген бұйра шашының толқыны, торғын кеудесінің демігіп тыныстауы, тал бойы, сұңғақ сымбатының мінсіз мүшелері, сұлу қозғалыстарының ғажайып сиқыры...
Поэзия – қайратты қайнардай балғын жігіттің отты көзі, өрен ерлігі, тентек тегеуріні, аспан мен жерді жалынды құшағына сыйдырмақ болған, өмірдің уы мен балын бір-ақ рет сарқа сімірмек болған тойымсыз
талабы...
Поэзия – ұйығандай, құйылғандай орныққан, өз еркін әбден билеген, өмір үшін жетіккен, тәжірибемен шыныққан, рухани күші теңескен, көңіл көзі көреген, ойға батыл, майданға батыр ер қуаты...