Здесь нет людей… Здесь тишина… Здесь только Бог да я. Цветы, да старая сосна, Да ты, мечта моя!
Романс "Здесь хорошо" -выдающийся образец лирических произведений С.Рахманинова,который в этом романсе показывает текучесть музыкального развития,характерную для романского стиля композитора Музыка романса отличается особой одухотворенностью и выразительностью.Слова неписала Галина Галина.Это псевдоним,а настоящая её фамилия Эйнерлинг Глафира Адольфовна-дочь Петербуржского учителя. Она писала стихи, сказки, занималась переводами.
В романсе поётся о красоте природы,о тишине и конечно же о любви!
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
Здесь хорошо…
Взгляни, вдали огнем
Горит река;
Цветным ковром луга легли,
Белеют облака.
Здесь нет людей…
Здесь тишина…
Здесь только Бог да я.
Цветы, да старая сосна,
Да ты, мечта моя!
Романс "Здесь хорошо" -выдающийся образец лирических произведений С.Рахманинова,который в этом романсе показывает текучесть музыкального развития,характерную для романского стиля композитора Музыка романса отличается особой одухотворенностью и выразительностью.Слова неписала Галина Галина.Это псевдоним,а настоящая её фамилия Эйнерлинг Глафира Адольфовна-дочь Петербуржского учителя. Она писала стихи, сказки, занималась переводами.
В романсе поётся о красоте природы,о тишине и конечно же о любви!
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]