Увертюра начинается
медленным
вступлением. Здесь даны две резко контрастные темы. Первая из них звучит торжественно и
властно
. Вторая звучит

. Главная партия имеет

, героический характер. Сила и энергия её постепенно возрастают. Побочная партия совмещает в себе черты обеих тем вступления. Разработка продолжает контрастность тем вступления, «борьба» обостряется. Увертюра заканчивается большой кодой, в которой показан итог борьбы. Её торжественный и

характер говорит о победе народа.

ответ:1)Ярко выраженные особенности темпоритма, тональной, голосовой окраски музыкального произведения, используемого для звукового решения произведения -это и есть характер музыки.

2)Основные (в порядке возрастания) :  

ларго (очень медленно и широко) ;  

адажио (медленно, спокойно) ;  

анданте (в темпе спокойного шага) ;  

модерато (умеренно, сдержанно) ;  

аллегретто (довольно оживлённо) ;  

аллегро (быстро) ;  

виваче (быстро, живо) ;  

престо (очень быстро) .

3)Да много всего.  

От сметения и терзаний души к пронзительному одиночеству и щемящей боли,  

от отчаяния к легкой грусти, от грусти к решимости и желанию активного действия,  

от бунта и гнева к уходу в мечтания и снова к решимости, и снова  

от бунта к уходу в мечтания и грезы и снова решимость,  

после скепсис, ирония, самоирония, насмешка, а от них к успокоению и созерцанию и снова щемящее одиночество и отчаяние, и бунт и решимость. И так по кругу.

Объяснение:

Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.

Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]