2 Исследуем текст вместе. ответьте на вопросы и выполните задания. 1) Каким было детство А. П. Чехова? Вспомните важные моменты жизни писателя.
2) Охарактеризуйте семью будущего писателя. Кто и что было главным в ней?
3) Как начиналось литературное творчество Чехова? Каким псевдонимом он подписывал свои ранние работы?
4) Что, помимо занятия писательством, было главным в жизни Чехова?
5) О чём в основном писал Чехов? В каком жанре он работал?
6) Почему имя Чехова остаётся известным и в настоящее время?
((2часть текста)) В мальчике рано проснулся юмористический талант,который заметил его учитель Ф.П.Поровский и наградил шутливым прозвищем 《Чехонте》. Именно это прозвище станет его литературным псевдонимом более 100 лет со дня смерти Чехова,а его произведения по-прежнему вызывают смех и грусть,заставляют задуматься о смысле жизни. Многие рассказы Чехова занимают не больше нескольких страниц. Нужно обладать особым мастерством художника,чтобы уметь так кратко и просто,так смело и правдиво рассказать о русской жизни,о людях своего времени. В самом деле,Чехов-юморист писал о мелочах повседневного быта,о разных нелепостях в их обыденной жизни. Он не высказывал возмущения,избегал маролизирования,он смеялся и только.Смех нам и сегодня бороться с грубостью,несправедливостью.
арайлап атып, алаулап батуда. Адамдардың көбі пәни дүниенің қамын жеп, өздерінің мына дүниеге қайдан, не үшін келгендерін, қайда баратындарын ұмытқан. Бәрі сағым қуғандай бір арманнан екінші бір арманның, бір белестен екінші белестің ізіне түсуде. Біріне енді жеттім дегенде, екіншісі анау жақтан мен мұндалап тұрады. Бірақ адам бәрібір тоймайды, бәрібір қанағаттанбайды. Енді асыл арманыма, аңсаған мақсат-мұратыма жеттім дегенде, өлім оны өкшелеп жетеді. Сөйтіп, адам мына пәнидің алдамшы қызылына қызығып, қайран бір ғұмырды жоқ етеді.
Бұл күнде адамдар өмірдегі өзіне жүктелген міндетін орындау үшін тамақ ішпейді, керісінше, тамақ ішу үшін өмір сүреді. Яғни, өмірдегі мақсаты – қарын тойдыру. Ойланғанға екеуі екі бөлек. Тамақты мақсат ететіндей ғаламдағы ең саналы жаратылыс – адамның осындай мағынасыз жаратылғаны ма? Сонда адамның құрсағын
арайлап атып, алаулап батуда. Адамдардың көбі пәни дүниенің қамын жеп, өздерінің мына дүниеге қайдан, не үшін келгендерін, қайда баратындарын ұмытқан. Бәрі сағым қуғандай бір арманнан екінші бір арманның, бір белестен екінші белестің ізіне түсуде. Біріне енді жеттім дегенде, екіншісі анау жақтан мен мұндалап тұрады. Бірақ адам бәрібір тоймайды, бәрібір қанағаттанбайды. Енді асыл арманыма, аңсаған мақсат-мұратыма жеттім дегенде, өлім оны өкшелеп жетеді. Сөйтіп, адам мына пәнидің алдамшы қызылына қызығып, қайран бір ғұмырды жоқ етеді.
Бұл күнде адамдар өмірдегі өзіне жүктелген міндетін орындау үшін тамақ ішпейді, керісінше, тамақ ішу үшін өмір сүреді. Яғни, өмірдегі мақсаты – қарын тойдыру. Ойланғанға екеуі екі бөлек. Тамақты мақсат ететіндей ғаламдағы ең саналы жаратылыс – адамның осындай мағынасыз жаратылғаны ма? Сонда адамның құрсағын