Лета прыйшло непрыкметна. Адцвілі сады і асыпаецца бэз. З таполяў ляціць пух. Ружовымі шапкамі ўпрыгожыліся кусты шыпшыны. Зацвілі язмін і каліна.
Лугі ператвараюцца ў суцэльны пярэсты дыван. Цвітуць амаль усе лугавыя травы: белы рамонак, гарошак, жоўты казялец, чына лугавая, канюшынка. Зацвілі незабудкі, светнік, смолка. На ўзлесках красуюцца браткі. Расліна гэта - сусед дрэнны: карані братак прысмоктваюцца да каранёў суседніх раслін і выцягваюць з іх пажыўныя сокі. Такія расліны называюцца паўпаразітамі. На купінах увільготненых мясцін разгортвае свае разеткі расянка - драпежніца сярод раслін. Яе лісточкі ўсаджаны ліпкімі чырвонымі валаскамі. Калі на іх трапіць камар або муха, яны сціскаюцца і насякомыя - ў пасцы.
Маладая веснавая зелень прыкметна пацямнела. А як лёгка дыхаецца цяпер у лесе ці парку! І не дзіўна. Лісце дрэў - гэта маленькія хімічныя лабараторыі, дзе пад уплывам сонечнага святла і цяпла адбываецца ператварэнне рэчываў. Праз невялічкія адтуліны ў лістах, вусцейкі, вуглякіслы газ з паветра пранікае ў лісты. Там ён пад уздзеяннем сонечнага святла распадаецца на вуглярод і кісларод. Вуглярод застаецца ў лістах і перапрацоўваецца ў той матэрыял, з якога будуюцца ствол, карані, галіны дрэва. Кісларод жа выдзяляецца з лістоу ў паветра, якім мы дыхаем.
Закат солнца - одно из самых волшебных явлений природы. Лучше всего наблюдать его летом на море или в степи, там, где хорошо просматривается линия горизонта. Во время заката солнца облака невероятных цветов в небе отражает морская вода, и еще по ней бежит дорожка солнечного света.
В городе закат красивый по-своему.
Подходит к концу летний день. Солнце медленно клонится к горизонту. Оно уже не такое обжигающее и ослепительное, как днем, а мягко пригревает теплыми вечерними лучами.
Становится все тише и тише - природа замирает. Почти не слышно гула автомобилей и гомона человеческих голосов. Диск солнца приобретает ярко-оранжевый цвет и, чем ближе спускается к земле тем становится больше. Теперь солнце подсвечивает тучи на небе снизу, расцвечивая золотом.
Когда солнце касается нижним краем горизонта, начинаются вечерние сумерки. Если в небе много облаков, они расцвечаются всеми красками радуги - от ярко-желтой до фиолетовой. На другом края неба появляется блеклый серп месяца.
Большое оранжевое солнце прощально пылает, медленно исчезая из вида. Сначала кажется, что оно двигается очень медленно, пробегая лучами по ветвям деревьев и окнах домов, а затем резко прячется за горизонт. Сумерки окутывают землю. А в небе где спряталось солнце ещё некоторое время видно слабое зарево.
Лета прыйшло непрыкметна. Адцвілі сады і асыпаецца бэз. З таполяў ляціць пух. Ружовымі шапкамі ўпрыгожыліся кусты шыпшыны. Зацвілі язмін і каліна.
Лугі ператвараюцца ў суцэльны пярэсты дыван. Цвітуць амаль усе лугавыя травы: белы рамонак, гарошак, жоўты казялец, чына лугавая, канюшынка. Зацвілі незабудкі, светнік, смолка. На ўзлесках красуюцца браткі. Расліна гэта - сусед дрэнны: карані братак прысмоктваюцца да каранёў суседніх раслін і выцягваюць з іх пажыўныя сокі. Такія расліны называюцца паўпаразітамі. На купінах увільготненых мясцін разгортвае свае разеткі расянка - драпежніца сярод раслін. Яе лісточкі ўсаджаны ліпкімі чырвонымі валаскамі. Калі на іх трапіць камар або муха, яны сціскаюцца і насякомыя - ў пасцы.
Маладая веснавая зелень прыкметна пацямнела. А як лёгка дыхаецца цяпер у лесе ці парку! І не дзіўна. Лісце дрэў - гэта маленькія хімічныя лабараторыі, дзе пад уплывам сонечнага святла і цяпла адбываецца ператварэнне рэчываў. Праз невялічкія адтуліны ў лістах, вусцейкі, вуглякіслы газ з паветра пранікае ў лісты. Там ён пад уздзеяннем сонечнага святла распадаецца на вуглярод і кісларод. Вуглярод застаецца ў лістах і перапрацоўваецца ў той матэрыял, з якога будуюцца ствол, карані, галіны дрэва. Кісларод жа выдзяляецца з лістоу ў паветра, якім мы дыхаем.
Объяснение:
В городе закат красивый по-своему.
Подходит к концу летний день. Солнце медленно клонится к горизонту. Оно уже не такое обжигающее и ослепительное, как днем, а мягко пригревает теплыми вечерними лучами.
Становится все тише и тише - природа замирает. Почти не слышно гула автомобилей и гомона человеческих голосов. Диск солнца приобретает ярко-оранжевый цвет и, чем ближе спускается к земле тем становится больше. Теперь солнце подсвечивает тучи на небе снизу, расцвечивая золотом.
Когда солнце касается нижним краем горизонта, начинаются вечерние сумерки. Если в небе много облаков, они расцвечаются всеми красками радуги - от ярко-желтой до фиолетовой. На другом края неба появляется блеклый серп месяца.
Большое оранжевое солнце прощально пылает, медленно исчезая из вида. Сначала кажется, что оно двигается очень медленно, пробегая лучами по ветвям деревьев и окнах домов, а затем резко прячется за горизонт. Сумерки окутывают землю. А в небе где спряталось солнце ещё некоторое время видно слабое зарево.