Адзначце сказы з адасобленымі членамі:
а) Дыхнуў густы цёплы ветрык.
б) Дыхнуў ветрык густы цёплы.
в) На лісці мокрым ад расы зазіхацелі ранішнія прамені.
г) На мокрым ад расы лісці зазіхацелі ранішнія прамені.
д) Дрэмлюць зачараваныя марознай цішынёй векавыя сосны.
е) Дрэмлюць векавыя сосны зачараваныя марознай цішынёй.
3. Адзначце сказы, у якіх адасобленыя прыдаткі не выдзелены коскамі:
а) Сама дарога, стары гасцінец, была абсаджана тоўстымі ліпамі, клёнамі, таполямі.
б) У калідоры яго сустрэла Наташа сястра.
в) На вайне Сяргей артылерыст-зенітчык праявіў мужнасць і адвагу.
г) Як урач забараняю вам начную работу.
д) Як не славіць песняй сакалінай Беларусь, рэспубліку маю!
е) У гэты дом, у ціхі мілы клас, напэўна, я зайду яшчэ не раз.
ё) Зложыць нам былін нямала беларускі лес-гусляр.
4. Адзначце сказы з адасобленымі азначэннямі:
а) Высока ў небе, гойдаючы кучаравымі шапкамі, гаманілі тонкія сасонкі.
б) Захоплены думкамі, Максім не адразу заўважыў, што коні чамусьці прыцішылі хаду.
в) Ён, задаволены, усміхаецца.
г) Салавей, пясняр крылаты, прыляцеў вясной дахаты.
д) Атрымаўшы даручэнне, Вася адразу ўскочыў на каня і памчаў.
е) Пакойчык, заліты сонцам, выглядаў вельмі прыветна.
5. Адзначце сказы з адасобленымі прыдаткамі:
а) Ззяюць сняжынкі-брыльянты на хустцы ў дзяўчынкі малой.
б) Увечары адведаць госця прыйшоў Віктар бібліятэкар.
в) Сын лесніка я сам з маленства любіў паліць касцёр.
г) Нягледзячы на добрае надвор'е ўраджай сабралі без страт.
д) Праляцела борзда лета наша светлая пара.
е) Удосталь нап'ецца матуля-зямліца свежай, сцюдзёнай вясенняй вадзіцы.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.
У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты.
Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада.
Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд.
Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе.
Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат".
У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі.
На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры.
Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.