Хмары белыя быццам кусты вялізных белых руж.
Знайсці дзейнік і выказнік очень надо​

Справа была ў канцы лютага.Прыйшла вясна да зімы,і кажы ей:
-Усё Зіма зараз мая чарга людзей радаваць.
Але Зіма нічога у адказ не сказала,і ўцякла.Вясна вельмі знервавалася,што зіма не дасць ёй уладу.А ў той час Зіма напустіла на зямлю пургу,да такую што відаць нібыло нічога.І пачалі тыды людзі"зноў гэта зіма,зноў пурга,хучэй бы гэта скончылась,хучэй бы вясна".Вясна пачула гэтыя словы і абрадывалася.Узяла ўсе свае сілы і спыніла пургу.На ясным небе з'явілася сонейка.Усе пачалі радавацца прыходу вясны.

Кожны чалавек – гэта цэлы свет (К. Чорны). Чалавек – заўсѐды бог. Але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (Я. Скрыган). Не шукай на свеце нейкую падкову, /Што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / Не чакай ад неба цудаў і спакою, / Ведай: / На Зямлі ты – гаспадар, не госць (П. Пруднікаў). Вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (А. Разанаў). Калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (Г. Марчук). Кожны чалавек носіць у сабе храм. Штодзень, з году ў год. Толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. Але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. Апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. Ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. А раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (Я. Сіпакоў)
Выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие