Зарание извеняюсь, за букву "и", на клаве нету белорусской
Беларусь гэта вялики центр культуры, у яки уваходзяць звестки амаль усяго часу, што иснавала Беларусь. на Беларуси шмат памятникау, кожны мае сваю гисторыю и вызначнасць у культуры беларуси. Амаль у кожным горадзе есць памятник Якубу Коласу, Янке Купалу и другим дзеячам культуры. усе яны зроблены па-майстэрски з вяликай увагай да сваей працы. Гледзячы на памятниккакога нейбудь дзеяча, адразу уяуляешь сабе яго выгляд, яго твар. Гэта вельми важна для гисторыы и для маленькага пакалення, якое zix' тольки пачало знаемицца з багатай культырай беларускага народу. Мне вельми падобаюцца памятники на Беларси
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.
Зарание извеняюсь, за букву "и", на клаве нету белорусской
Беларусь гэта вялики центр культуры, у яки уваходзяць звестки амаль усяго часу, што иснавала Беларусь. на Беларуси шмат памятникау, кожны мае сваю гисторыю и вызначнасць у культуры беларуси. Амаль у кожным горадзе есць памятник Якубу Коласу, Янке Купалу и другим дзеячам культуры. усе яны зроблены па-майстэрски з вяликай увагай да сваей працы. Гледзячы на памятниккакога нейбудь дзеяча, адразу уяуляешь сабе яго выгляд, яго твар. Гэта вельми важна для гисторыы и для маленькага пакалення, якое zix' тольки пачало знаемицца з багатай культырай беларускага народу. Мне вельми падобаюцца памятники на Беларси
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.