Я буду ветэрынарным урачом. Бо гэта так выдатна – дапамагаць нашым маленькім улюбенцам, выратаваць іх жыцці, як гэта нярэдка яны робяць, прычым цалкам бескарысліва. Калi, хварэу мой Рэкс, я практычна нічога ня ведаў аб прафесіі ветэрынарнага ўрача. Я ўсяго толькі выконваў рэкамендацыі. Але цяпер я шмат што даведаўся аб гэтай прафесіі. Я магу аказаць першую дапамогу свайму чацвераногаму сябру. Ды і суседскія хлопцы нярэдка прыходзяць да мяне, каб даведацца, што адбываецца з іх ўлюбенцамі, чаму яны дрэнна ядуць, або якая ежа карысней, якія вітаміны трэба даваць вясной ці зімой.
Пэўна-асабовыя:1. – Не балбачы. Лепш ідзі пад той белы слупок ля пуці, там і капай, – загадаў старшына.
2.Заўтра, як сцямнее, адыдзеце за лес.
3. I цяпер так шкадую, што не паслухаў яго, хоць, канечне, ён не ведаў усяго, а толькі здагадваўся.
Няпэўна-асабовыя: 1.Чаго спалохаліся? 2. Падумаеш: страляюць! 3. Пасадзілі нас у КПЗ, пачалі следства.
Безасабовыя: 1.Тут было зацішна і даволі ўтульна.
2.Трэба было спяшацца, каб завідна выбраць, дзе паставіць сакрэт, і старшына шпаркім крокам рушыў далей.