Продолжить текст. мы ходзім па зямлі, але ці часта нам прыходзіць у галаву нахіліцца і ўважліва разгледзець усё, што знаходзіцца ў нас пад нагамі? а калі б мы нахіліліся ды яшчэ леглі б на зямлю і пачалі разгдядаць яе, то на кожнай пядзі знайшлі б шмат цікавых рэчаў.

На земли расце нямала рознакаляровых кветак. Напрыклад рамонак.Просты, але яки прыгожы! Дзмухавец, таки ярки, вясёлы.
Часами можна сустрэць невяличких насякомых. Яны вельми маленькия, Але якия моцныя. Адзин маленький мураш можа несци рэчы, якия больше гэтага насякомага у некальки разоу!
Таксама на земли мы можем адшукаць маленькия рэчы, якия хто- небудзь страциу. Гэта якия- небудзь гузікі, гваздзікі, гумкі, манеты. Часами- ключы.
На земли ёсць шмат чаго цикавала, Але мы Яго не зайважаем.

Вось маленькі мураш цягне невялічкі лісток, а побач сядзіць шэрая жаба, якая чакае, пакуль яе здабыча наблізіцца да яе. А вунь там, сярод горкі з каменьчыкау прабіуся парастак цімафееукі. Ен цягнецца да сонейка, прагне яго цяпла і свету. А калі закрыць вочы,прыслухацца да зямлі, то можна пачуць, як яна дыхае. Сярод травы стракочуць конікі-скрыпачы, пад былінкай хаваецца ад сонечных праменняу матылек, ледзь порхаючыцы маленькімі крыльцамі. А пад пластом дзЁрану можна пачуць, як стараецца руплівая палёка, якой да зімы трэба назбіраць у свае норы усе, што потым можна будзе з`есцi.
Калі хоць на хвілінку спыніцца і прыслухацца, то можна пачуць, як зямля размауляе з сонцам, небам...з намі.