Я вельмі люблю наш школьны двор. Гэта не проста пляцоўка, гэта цэнтральнае месца ўсіх падзей школьнага жыцця. Бо падумайце: куды бегаюць школьнікі ў цёплае надвор'е абмеркаваць на перапынках свае справы? На двор! Так, школьны двор гэта незвычайна займальнае месца для назіранняў. Давайце паглядзім.
Вось звініць званок з другога ўрока ўсе ў двор. І пачынаецца: хто ў разіначкі скакаць, хто кветачкі на клумбах паліваць, хто абмяркоўваць, ці справядліва яму паставілі адзнаку, а хто з старшакласнікаў і ... папаліць. Усе занятыя, бо двор вялікі, усім месца хапае. Выходзячы са школы, мы бачым справа і злева дзве квітнеючыя клумбы, за якімі пастаянна даглядаюць.
Калі вучню захочацца пятнаццаць хвілін ўласнага адпачынку пранесці пасярод зеляніны, не выходзячы за межы школьнага двара, ён можа прайсці за школу, у сад. Там вырастаюць фруктовыя дрэвы, квітнеюць кусты, вельмі шмат бэзу! Пабегаеш пасярод гэтай прыгажосці і стомленасць як рукой здымае, можна зноў прыступаць да ўрокаў.
Наш школьны двор цудоўна прыгожы: ён камфортны, ясны і прасторны. Я б ні за што ня абмяняла яго на тысячы іншых школьных двароў!
Дзеепрыметнік — неспрагальная дзеяслоўная форма з асаблівасцямі дзеяслова і прыметніка. Абазначае дзеянне як прыкмету або ўласцівасць прадмета, што выяўляюцца ў часе. У сучаснай беларускай мове захоўвае дзеяслоўнае кіраванне, мае формы незакончанага і закончанага трывання («сушаны», «высушаны»), цяперашняга часу («утвараючая», «высахлая»), залежнага і незалежнага стану («засеянае», «засеяўшае»), а таксама роду, ліку і склону, якія выражаюцца тымі самымі граматычнымі сродкамі (канчаткамі), што і ў прыметніках. Дзеепрыметнікі цяперашняга часу ўтвараюцца суфіксамі «-уч-(-юч-)», «-ач-(-яч-)» і «-ом-(-ем-)», «-ім-(-ым часу — суфіксамі «-ўш-», «-ш-», «-л-», «-н-(-ен-, -ан-, -ян-)» і «-т-». Яны могуць мець поўную і кароткую форму («збудаваны» — «збудован»).
Я вельмі люблю наш школьны двор. Гэта не проста пляцоўка, гэта цэнтральнае месца ўсіх падзей школьнага жыцця. Бо падумайце: куды бегаюць школьнікі ў цёплае надвор'е абмеркаваць на перапынках свае справы? На двор! Так, школьны двор гэта незвычайна займальнае месца для назіранняў. Давайце паглядзім.
Вось звініць званок з другога ўрока ўсе ў двор. І пачынаецца: хто ў разіначкі скакаць, хто кветачкі на клумбах паліваць, хто абмяркоўваць, ці справядліва яму паставілі адзнаку, а хто з старшакласнікаў і ... папаліць. Усе занятыя, бо двор вялікі, усім месца хапае. Выходзячы са школы, мы бачым справа і злева дзве квітнеючыя клумбы, за якімі пастаянна даглядаюць.
Калі вучню захочацца пятнаццаць хвілін ўласнага адпачынку пранесці пасярод зеляніны, не выходзячы за межы школьнага двара, ён можа прайсці за школу, у сад. Там вырастаюць фруктовыя дрэвы, квітнеюць кусты, вельмі шмат бэзу! Пабегаеш пасярод гэтай прыгажосці і стомленасць як рукой здымае, можна зноў прыступаць да ўрокаў.
Наш школьны двор цудоўна прыгожы: ён камфортны, ясны і прасторны. Я б ні за што ня абмяняла яго на тысячы іншых школьных двароў!
Дзеепрыметнік — неспрагальная дзеяслоўная форма з асаблівасцямі дзеяслова і прыметніка. Абазначае дзеянне як прыкмету або ўласцівасць прадмета, што выяўляюцца ў часе. У сучаснай беларускай мове захоўвае дзеяслоўнае кіраванне, мае формы незакончанага і закончанага трывання («сушаны», «высушаны»), цяперашняга часу («утвараючая», «высахлая»), залежнага і незалежнага стану («засеянае», «засеяўшае»), а таксама роду, ліку і склону, якія выражаюцца тымі самымі граматычнымі сродкамі (канчаткамі), што і ў прыметніках. Дзеепрыметнікі цяперашняга часу ўтвараюцца суфіксамі «-уч-(-юч-)», «-ач-(-яч-)» і «-ом-(-ем-)», «-ім-(-ым часу — суфіксамі «-ўш-», «-ш-», «-л-», «-н-(-ен-, -ан-, -ян-)» і «-т-». Яны могуць мець поўную і кароткую форму («збудаваны» — «збудован»).