Ціха зімою ў лесе. дрэвы пакрытыя снежнымі карункамі, яны як быццам спяць. высокія вяршыні елак ўпрыгожаны гіі гузоў, якімі кормяцца птушкі. на паляне асабняком красуюцца маленечкія ялінкі. іх зусім занесла. якiя добрыя яны цяпер, якiя прыгожыя! завіруха пасерабрыла пышную прычоску стройных соснаў. глыбокі зімовы сон прыроды, але цепліцца жыцце пад сугробом. калі расчысціць гурбу да зямлі, то можна заўважыць кусцікі брусніцы, галінкі чарніцы і лісце іншых раслін. на лясных палянах бачныя сляды жывел: лісы, зайца-беляка, лася.
мова з'яўляецца найважнейшым адлюстраваннем культуры народа і чалавека як адзінкі. менавіта мова отпределяет принадлежнойсть да той ці іншай культуры. менавіта культура опрелдеяет ўзровень жыцця человека. уровень культуры залежыць у той ці іншай ступені ад мовы як сродку перадачы культуры. менавита таму так важна ведаць родную мову. бо менавіта яна зяуляецца найважнейшым носьбітам менавіта тваёй культуры. але ў сучасным свеце вельмі складанай адшукаць культуру народа якая ня пераймала опыт іншых народаў. так і мову. як і культура мова заўсёды поддвергается працэсу ассимеляции. так пад цяжарам гістарычных падзей і сфармаваўся беларуская мова. ў адзін час ён быў дзяржаўнай мовай на якім падпісваліся важнейшыя дакументы княства, а ў іншы час яго забаранялі, называлі мяшчанскім мовай, а часам і казали, што мова з'яўляецца самай гучным мовай еўропы. але як бы там нибыло, яна засталася. ў 90-х быў росквіт сучаснай беларускай мовы. зараз на жаль на роднай мове ў Беларусі мала хто размауляе. і многія яе нават саромеюцца. што сведчыць пра нізкі ўзровень культуры і самоиндификации беларускага народа. наша мова патрабуе дапамогі ў адраджэння ад нас жа саміх. але госолоса гэтага сучасныя беларусы не чуюць ці не хочуць чуць. а на гэтай мове спявалі "Песняры", пісаў Брыль, Коласа, Міцкевіч і іншыя. менавита ў беларусі пісаў Шагал, выкладаў Малевіч. менавіта за беларусь змагаўся Тадэвуш Касцюшка, менавіта за беларусь і беларускую мову змагаўся Кастусь Каліноўскі. і менавіта мы ў адказе за тое што будзе далей з нашай мовай і культурай у далейшым. менавіта пра нас і тое што мы зрабілі для культуры будуць пісаць праўнукі ў творах і чытаць у падручниках па гісторыі.а што менавіта яны будуць чытаць, залежыцьі толькі ад нас
