Тэст па аповесці В. Быкава “Знак бяды”. ІІ Варыянт
1. Сімвалічныя знакі бяды: 1) карова Бабоўка; 2) мѐртвы жаваранак; 3) смерць пана Яхімоўскага; 4) смерць пастушка Янкі; 5) маладая ліпка на папялішчы; 6) мѐртвае дрэва на месцы былой сядзібы Багацькаў.
2. Каму належаць наступныя словы: “Я для вас вышэй, чым сельсавет. Вышэй, чым райком. Я ж магу любога, каго хочаш, стрэльнуць”.
1) Гужу; 2) Каландзѐнку; 3) Недасеку.
3. На які перыяд прыпадаюць падзеі, апісаныя ў аповесці?
1) Перыяд грамадзянскай вайны; 2) першыя месяцы вайны; 3) час
калектывізацыі; 4) пасляваенны перыяд.
4. Якія рысы характару выявілія ў Сцепаніды?
1) Малаадукаванасць і самаахвярнасць; 2) працавітасць і сумленнасць; 3) памяркоўнасць і ціхмянасць; 4) прынцыповасць і рашучасць; 5) прагматызм і набожнасць.
5. Галоўнымі праблемамі аповесці сталі:
1) Вернасці партыі; 2) дабра і зла; 3) справядлівасці і праўды; 4)
сяброўства і кахання.
6. Якая з характарыстак адпавядае Петраку?
1) Герой паказаны ў развіцці, спачатку ѐн думае прыстасавацца, а пазней адкрыта выказвае сваѐ абурэнне і пагарду. 2) Пятрок хітры, практычны, уводзіць у зман паліцаяў, адкупіўшыся ад іх самагонкай.
7. Чым Сцепаніда вырашыла адказаць немцаў за забойства Бабоўкі?
1) Падсыпала ім у ежу атруту; 2) спаліла сакрэтныя матэрыялы; 3)
выкрала вінтоўку і кінула ў калодзеж.
8. Аповесць заканчваецца: 1) смерцю Сцепаніды; 2) катаваннем паліцаямі
Петрака.
9. У чым сімвалічны падтэкст фразы: “А бомба на ўзгорку чакала свае
пары”.
1) Авіябомба сімвалізуе стоеную народную нянавісць да ворагаў, якая
з часам выбухне вайной супраць чужынцаў.
2) Падобна бомбе павінна было рухнуць, узарвацца ўсѐ тое
антынароднае, створанае бальшавікамі.
10. Як склаўся лѐс пана Яхімоўскага ў час прыходу бальшавікоў да ўлады?
1) Ён быў высланы ў Сібір; 2) уцѐк за мяжу, пакінуўшы ўсѐ дабро; 3) аддаў усѐ савецкай уладзе; 4) закончыў жыццѐ самагубствам.
11.Каму з герояў аповесці прыналежаць наступныя характарыстыкі?
1) Быў карыслівым, вылучаўся сваѐй ідыѐцкай стараннасцю, умеў прыстасавацца да любой улады; 2) Прыкраваўся дзецьмі, дбаў пра сябе, не цярпеў крытыкі; 3) Быў помслівым, крывадушным;
змагаўся з былым рэжымам, першы стаў паліцаем.
12. Пра каго з герояў аповесці сказана: “...хутчэй аддасць, чым возьме.
Лягчэй саступіць, чым даб’ецца”.
1) Пана Яхімоўскага; 2) Сцепаніду; 3) Петрака.

У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!

У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!