Устанавіце адпаведнасць паміж сказам і яго тыпам. Адказ запішыце. Напрыклад: а2,б1, в4, г3. а) Настаўнік стварае ўмовы для развіцця чуйнасці да роднага слова.б) Цямнее.в) Пра гэту падзею шмат пісалі ў газетах.г) Вось і адмыслова зробленая брама. 1. Няпэўна-асабовы. 2. Пэўна-асабовы. 3. Двухсастаўны. 4. Безасабовы. 5. Абагульнена-асабовы.. 6. Назыўны
Анатоль Вярцінскі, сучасны беларускі паэт, - майстар філасофскай паэзіі. У сваіх вершах ён звяртаецца да агульначалавечых праблем. Меня зацікавіў яго твор "Жыццё даецца, каб жыццё тварыць". Аўтар хоча сказаць нам, што значыць жыць. Не проста існаваць, а іменна жыць. Любоў, дабрыня, клопаты - усё гэта суправаджае дзіця, якое толькі нарадзілася, і калі яно вырасце, то будзе павінна жыццёвую "ніць віць і далей - любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад працы неаддзельна".
Наша жыццё поўнасцю залежыць ад учынкаў, якія мы здзяйсняем. Кожнага чалавека хвалюе, што ж застанецца пасля яго. А калі мы чытаем такія матываваныя светлыя вершы, то хочацца пакінуць нешта, што дапамагло б нашым нашчадкам, што пакінула б у іх толькі добрыя ўспаміны і пачуццё гонару. Да гэтага заклікае і Вярцінскі:
Жыццё даецца, как жыццё тварыць.
Не марнаваць, не нішчыць, не бурыць, -
Тварыць!
Пасля гэтых радкоў з'яўляецца жаданне, каб памяць пра цябе жыла доўга. Аўтар звяртаецца да чытача з жыць не ціха, а ярка, каб розныя колеры былі ў жыцці людзей, каб было што ўспомніць, інакш "якая ад жыцця карысць?"
Другі твор пісьменніка "Чалавек маленькага роста" таксама разказвае пра жыццё людзей, але крыху з іншага боку. Ён сцвяржае, што мы не можам выбіраць нашу знешнасць:
«Чалавек маленькага роста,
чаму не рос, па чыёй віне?»
Чалавек адказвае проста:
«Гэта залежыць не ад мяне».
Тое ж самае - і пра розум:
«Чалавек маленькага розума,
мог ты быць разумнейшым ці не?»
Чалавек гаворыць цвяроза:
«Гэта залежыць не ад мяне».
Але калі аўтар запытваецца ў чалавека "душы маленькай", то не атрымлівае адказу. Анатоль Вярцінскі запэўнівае нас ў тым, што мы можам быць Людзьмі, нават калі не можем выбіраць нашу знешнасць і нашы здольнасці. Таму і маўчыць чалавек, бо "хібам нашым ёсць апраўданне, подласці апраўдання няма".
Тое, як мы паводзім сябе з іншымі людзьмі ў розных абставінах, паказвае наш характар, наша "я". Аўтар робіць вынік: знешнасць не галоўнае. Чалавек можа быць непрыгожым, але са светлай душой, і да яго будуць цягнуцца людзі. А вось калі чалавек прыгожы, але з "беднай душой", то ніхто не будзе з ім сябраваць. Кожны чалавек здольны выбіраць: быць яму добразычлівым, цікавым ці злым, дрэнным.
Такім чынам, у вершах Анатоля Вярцінскага мы можам убачыць тонкую філасофскую лінію, якая выказвае думкі пісьменніка, яго адносіны да жыцця. Яго творчасць вучыць нас добрым учынкам як для сябе, так і для іншых. І калі б я сустрэў Анатоля Вярцінскага, то я б сказаў яму "дзякуй!" за яго творы і за яго любоў і павагу да душы чалавека.
Сымон – малады чалаек, які упэўнены ў сабе і сваіх моцах, ён праўдай жадаў вярнуць родную зямлю. І на мой погляд так Сымона з’яўляецца эфектыўным.
Што касаецца Зоські, дык тая дабівалась праўды каханнем да пана. Яна быццам бы прыносіла сябе ў ахвяру, такім чынам каб вярнуць сабе родную зямлю, жыццё, дапамагчы сваім родным.
Данілка таксама меў свій шлях вызвалення радзімы.Даніла думаў, што трэба яму зрабіць скрыпку, з дапамогай яе яго сям’я зможа забыцца на гора, з музыкай стане жыць весялее. Ды і музыка дапамагае ў жыцці чалавеку у моманты цяжкіх абставін.
Сам пісьменнік лічыў, што з дапамогай літаратуры можна расказаць людзям усю праўду чалавечага жыцця. І гэта сапраўды так. З твораў мы даведваемся пра жыцё простых сялян і іх умовы.
Купала у торы апісвае пошукі сваёй радзімы да шляху новага жыця.
Героі твора павінны насйсці шлях ў рэальным становішчы і працягваць жыць далей.
Сымон з Зоськай вельмі не падобныя каб ісці адным шляхам.Сымон вырашае, што трэба адстойваць свой погляд сілай, для гэтага ён носіць з сабой сякеру.
Кветкі з’яўляюцца сімвалам Зоські. Яна сваё жыццё будуе на дабрыні і каханні.