Чаму важна памятаць пра вайну? Ніхто не павінен забываць усіх жахаў Вялікай Айчыннай вайны. Тую цану, якія аддалі людзі ў гэтай барацьбе. Забыцца - гэта значыць здрадзіць сучаснасць і мінулае. Наша задача сейчас- гэта памятаць і ўшаноўваць памяць тых людзей, дзякуючы якім мы можам знаходзіцца тут.
Безумоўна, вайна забрала мільёны жыццяў, але ёсць тыя, хто вярнуліся. Тыя, хто яшчэ жыве ў гэтай краіне, за якую 75 гадоў таму адчайна змагаўся. Гэта тыя, хто забяспечыў нам жыццё і будучыню.
Чаму нельга забываць вайну? Памяць - гэта тое адзінае, акрамя слоў, чым мы можам сказаць дзякуй. Памятаючы, пра няшчасці, якія прынесла вайна, мы даказваем, што прынесеныя ахвяры былі нездарма.
Амаль у кожнай сям'і ёсць уласны герой. Ёсць тыя сем'і, героям якіх удалося вярнуцца. Які прайшлі праз усе жахі вайны і перадалі сваю гісторыю і іншым. Подзвіг кожнага з іх павінен заставацца адбіткам ў нашых душах.
Семдзесят пяць гадоў назад людзі, не задумваючыся, аддавалі свае жыцці, дзеля будучыні для новых пакаленняў. Яны не думалі пра памяць і гонару, якую ў выніку заслужылі. Самае важнае было - вызваліць краіну і людзей. Спыніць панаванне адной нацыі. І ім гэта ўдалося.
Вось, чаму важна памятаць пра тыя дні, калі частка насельніцтва была назаўсёды сцёртая з Зямлі.
Пра тых сем'ях, якія назаўсёды страцілі сваіх родных і блізкіх.
Пра тых дзецях, якія толькі з'явіліся на свет, жылі ў бясконцым страху.
патаму што
Объяснение:
ну нельга и нельга, чаго гудзець то
Ніхто не павінен забываць усіх жахаў Вялікай Айчыннай вайны. Тую цану, якія аддалі людзі ў гэтай барацьбе. Забыцца - гэта значыць здрадзіць сучаснасць і мінулае. Наша задача сейчас- гэта памятаць і ўшаноўваць памяць тых людзей, дзякуючы якім мы можам знаходзіцца тут.
Безумоўна, вайна забрала мільёны жыццяў, але ёсць тыя, хто вярнуліся. Тыя, хто яшчэ жыве ў гэтай краіне, за якую 75 гадоў таму адчайна змагаўся. Гэта тыя, хто забяспечыў нам жыццё і будучыню.
Чаму нельга забываць вайну? Памяць - гэта тое адзінае, акрамя слоў, чым мы можам сказаць дзякуй. Памятаючы, пра няшчасці, якія прынесла вайна, мы даказваем, што прынесеныя ахвяры былі нездарма.
Амаль у кожнай сям'і ёсць уласны герой. Ёсць тыя сем'і, героям якіх удалося вярнуцца. Які прайшлі праз усе жахі вайны і перадалі сваю гісторыю і іншым. Подзвіг кожнага з іх павінен заставацца адбіткам ў нашых душах.
Семдзесят пяць гадоў назад людзі, не задумваючыся, аддавалі свае жыцці, дзеля будучыні для новых пакаленняў. Яны не думалі пра памяць і гонару, якую ў выніку заслужылі. Самае важнае было - вызваліць краіну і людзей. Спыніць панаванне адной нацыі. І ім гэта ўдалося.
Вось, чаму важна памятаць пра тыя дні, калі частка насельніцтва была назаўсёды сцёртая з Зямлі.
Пра тых сем'ях, якія назаўсёды страцілі сваіх родных і блізкіх.
Пра тых дзецях, якія толькі з'явіліся на свет, жылі ў бясконцым страху.
І, вядома, пра тых, хто дайшоў да нашых дзён.
Не забываць пра мінулае і глядзець у сучаснасць.