ЯНКА БРЫЛЬ Над зямлёй — красавіцкае неба: ахапкi белых воблакаў, халаднаватая просінь і жаўранкі. Зямля то светла-шэрая, дзе не хадзіў яшчэ селе- та плуг, то сакавіта-цёмная - 1 там, дзе яна рас- крытая для новых зярнят, і там, дзе ўжо затоена граецца безліч аўсяных парасткаў. Сёння ўранку ўжо значна смялей, як учора, ажывае зеляніна руні. Лагодныя шэрыя ўзгоркі Удалечыні пацягнуты смугой. Паміж вёскамі, лугавой даліне, цячэ апетая ў сардэчнай песні рә. чанька... На шэрых коціках вербаў гаспадарліва завіха юцца пчолы. На бярозах над стрэхамі хат ад радасці разводзяць крыламі шпакі. За ўзгоркам з ночы грукоча трактар. Араты. Іду на гэты гул. Па чыстай, маладзенькай пасля снегу сцежцы. на выпишите , все метафоры. увасобленне и эпитеты.
по бел - литу.

Мая родная мова - беларуская, и я кажу гэта з гонарам, бо для мяне яна самая лепшая. Тольки беларуская мова гучыць так милагучна, тольаи у ёй ёсць такия дзиуныя словы, як "дзякуй","добрай раницы/дня/вечара","да пабачэння","кали ласка"... Пра апошния нават Пятрусь Броука написау верш, яки так и называецца:"Кали ласка". У любимай мове, роднай, наскай Ах, якия словы "кали ласка"! Як звиняць яны сярдэчную струною, Праз усё жыццё идуць са мною! Апошни радок напаминае мне об тым, што мы, беларусы, забываем нашу мову, карыстаючыся рускай. Наконт гэтага Лёля Багданович пиша: Давайце не цурацца нашай мовы, Заужды на мове роднай размауляць, Бо хиба ёсць пяшчотней што, чым словы, Якия з вуснау матчыных гучаць. И не адна яна хвалюецца з гэтай нягоды. Пимен Панчанка таксама хоча звярнуцца да людзей и пиша так: Кажуць, мова мая аджывае Век свой цихи: ёй зникнуць пара, Для мяне ж яна вечна жывая, Як раса, як сляза, як зара. На беларускай мове написана шмат вершау и апавяданняу, але хочацца, каб не тольки у вершах шучали ласкавыя, пявучыя беларуския словы, але яшчэ и у жыцци, кожны дзень чуць непауторнае "добры дзень", цудоунае "дзякуй", чароунае "кали ласка" и милагучнае "будзьце ласкавы".

Літара ў пішацца пасля галосных, лiтара у пасля зычных :

пры чаргаванні [у] з [ў];

пры чаргаванні [в] з [ў];

пры чаргаванні [л] з [ў].

Чаргаванне [у] з [ў]

Чаргаванне адбываецца (за выключэннем некаторых выпадкаў) :

на пачатку слова, незалежна ад яго паходжання: ва ўніверсітэце, сонца ўзімку, ледзьве ўчуў;

у сярэдзіне слова, незалежна ад яго паходжання: клоўн, каўчук, аўдыякасета, па-ўдарнаму;

пасля злучка ці двукосся: паўночна-ўсходні, пачуў «будзь ласкавы» ўпершыню, па-ўкраінску;

у выпадках, калі прыназоўнік у ужываецца пасля галосных і вымаўляецца як [ў]: збегла ў край туманных сноў.

У вершаванай мове для захавання рытму часам дапускаюцца адступленні ад нормаў ужывання