«Если бы я был богатым» Наверное, хотя бы раз каждый из нас задумывался на тему того, чтобы он сделал будь он богатым. И тогда начинается: «если бы я был богатым, то купил бы дом, автопарк дорогих машин, а потом права на машину, еще дом родителям, шубу и прочее». В общем, если у человека есть мечта, но на нее у него недостаточно финансовых средств, то при наличии денег он обязательно бы вложил все деньги в исполнение мечты и неважно что это – кругосветное путешествие в каждую страну-член ООН, сверх дорогую машину или гаджет, а может безработное существование не только свое, но и своих правнуков. Интересно, что под богатством мы сразу понимаем деньги. Это автоматическая ассоциация. Хотя «быть богатым» необязательно означает иметь много денег. Это может означать и большую семью, и большой сад с фруктами, дающие большой урожай. Богатство – это наличие чего-то в изобилии. Мало кто понимает «быть богатым» как иметь много детей или много друзей, все упирается в денежное состояние. А еще большее количество людей убеждены, что будучи богатыми в самом общепринятом смысле они тут же получат и друзей, и семью. Но денежное богатство – не залог счастья, потому что не избавляет от одиночества. Если бы я был богатым, то я был бы богатым во всех смыслах.
Ұлы Ардагер, Тәуелсіз Қазақстанымыздың ең алғашқы Халық Қаһарманы- Ұлттық батыры, партизан Қасым Қайсенов атамыздың "Жау тылындағы бала" повесі 1961 жылы жазылған болатын. Бұл - ерлікке,адамгершілікке толы шығарма деп білемін. Бұл повесте сұрапыл Ұлы Отан соғысы кезінде Украина жерінде он жасар қазақ баласының партизандар қатарында болған қилы өмір соқпағы суреттеледі. Осы шығарманы оқи отырып өзім соғыста болғандай сезімде болдым. Шығарманың бас кейіпкері - Серік ата-анасынан жетім қалады. Осы бір жері көңіліме қатты батып, көзіме жас ұялатып, жүрегім мұңды күй кешті. Бірақ адамгершілігі мол Анна Ивановна оны өз алақанына алып, ұлы Бориспен біргі өсіреді. Боря өте ақылды,қайсар,адамгершілігі мол, ол Серікпен жақсы дос еді, екеуі жақсыны да, жаманды да бірге көріп өскен балалар. Серік кішкентай болғанымен, шаруаға мығым, ересек адамдардың шаруасына бірден кірісе кететін бала. Жанкештілікпен Отан үшін алысқан партизандар сәулетті қала мен күл болған селоны, немістер тірідей көмген әке-шеше,іні-қарындасты көрді.Бостандық үшін, болашақ бақыт үшін аянбай алысты. Жандармдардан ерлікпен қорғанған ауыл тұрғындарына Қызыл Армия көмекке келеді. Повесть соңында Майор Жомарт Мергенбаев ұлы Серікпен аман-есен кездеседі.
Наверное, хотя бы раз каждый из нас задумывался на тему того, чтобы он сделал будь он богатым.
И тогда начинается: «если бы я был богатым, то купил бы дом, автопарк дорогих машин, а потом права на машину, еще дом родителям, шубу и прочее».
В общем, если у человека есть мечта, но на нее у него недостаточно финансовых средств, то при наличии денег он обязательно бы вложил все деньги в исполнение мечты и неважно что это – кругосветное путешествие в каждую страну-член ООН, сверх дорогую машину или гаджет, а может безработное существование не только свое, но и своих правнуков.
Интересно, что под богатством мы сразу понимаем деньги. Это автоматическая ассоциация. Хотя «быть богатым» необязательно означает иметь много денег. Это может означать и большую семью, и большой сад с фруктами, дающие большой урожай.
Богатство – это наличие чего-то в изобилии. Мало кто понимает «быть богатым» как иметь много детей или много друзей, все упирается в денежное состояние. А еще большее количество людей убеждены, что будучи богатыми в самом общепринятом смысле они тут же получат и друзей, и семью.
Но денежное богатство – не залог счастья, потому что не избавляет от одиночества.
Если бы я был богатым, то я был бы богатым во всех смыслах.
Подробнее - на -
Жау тылындағы бала
Ұлы Ардагер, Тәуелсіз Қазақстанымыздың ең алғашқы Халық Қаһарманы- Ұлттық батыры, партизан Қасым Қайсенов атамыздың "Жау тылындағы бала" повесі 1961 жылы жазылған болатын. Бұл - ерлікке,адамгершілікке толы шығарма деп білемін. Бұл повесте сұрапыл Ұлы Отан соғысы кезінде Украина жерінде он жасар қазақ баласының партизандар қатарында болған қилы өмір соқпағы суреттеледі. Осы шығарманы оқи отырып өзім соғыста болғандай сезімде болдым. Шығарманың бас кейіпкері - Серік ата-анасынан жетім қалады. Осы бір жері көңіліме қатты батып, көзіме жас ұялатып, жүрегім мұңды күй кешті. Бірақ адамгершілігі мол Анна Ивановна оны өз алақанына алып, ұлы Бориспен біргі өсіреді. Боря өте ақылды,қайсар,адамгершілігі мол, ол Серікпен жақсы дос еді, екеуі жақсыны да, жаманды да бірге көріп өскен балалар. Серік кішкентай болғанымен, шаруаға мығым, ересек адамдардың шаруасына бірден кірісе кететін бала. Жанкештілікпен Отан үшін алысқан партизандар сәулетті қала мен күл болған селоны, немістер тірідей көмген әке-шеше,іні-қарындасты көрді.Бостандық үшін, болашақ бақыт үшін аянбай алысты. Жандармдардан ерлікпен қорғанған ауыл тұрғындарына Қызыл Армия көмекке келеді. Повесть соңында Майор Жомарт Мергенбаев ұлы Серікпен аман-есен кездеседі.