Қазіргі техника дәуірінде адамның күнделікті өмірі компютермен өтеді. Оны ешкім жоққа шығара алмайды. Компютерге отырған кезде адам жай ғана отырмай интернет пайдаланады. Қазір интернеттен өзіңе керектінің бәрін таба аласын. Тіпті, интернетте отырып-ақ өзіне керектіні сатып алуыңа болады (киім, тамақ,әшекей-бұйымдар т.б.). Әрине, бұл өзіңе пайдалы. Бірақта әрбір заттың өз уақыты, өз орны болу керек емес пе? Ал қазіргі жастар күні-түні сол монитордың алдында отыруға бар. Ол бір жағынан денсаулыққа әсер етеді, ал бір жағынан санаға әсер етеді. Кейбіреулер айтып жатады интернетке отырсаң бәрін білесің, бәрінен хабардар болып отырасың деп, ол да дұрыс бірақ ол адамның өзіне байланысты. Ол жақсы бірдеңелер біліп жатама немесе ойын ойнап, агентте отырама. Мысалы, қазіргі ата-аналар интернетті балаларына қосып беріп жатады. Өзі білмесе де баламның көзі ашық болсыншы, білсін, оқысын деп. Ал бала болса құр ойнаумен уақытын өткізеді. Ал сабақ жайында қалады.
Әділ мен Жандос бала кездерінен дос еді. Олар күнде бірге ойнайтын, сабақтарын орындайтын, кітап оқитын және бір-бірінің құпияларын айтып, сырласатын. Оларға бәрі бір-біріне адалдығына таң қалды. Бір күні бір данышпан олардың берік достар екеніне көзі жету үшін олардан сын алады. Данышпан Әділге: Ассалаумағалейкүм балам! Мен сен Жандоспен өте жақын дос деп естідім. Бірақ Жандос маған сенің кемшілігіңді айтты. Сен жалқау екенсің! -деп айтты. Бгны естіген Әділ данышпанға сенбеді. Себебі ол досының ол туралы өтірік айтпайтынын біледі. Ол ақсақалға: Уағалейкум ассалам ата! Сөзіңіздің не рас, не өтірік екенін білмеймін. Мен білсем менің досым мен туралы бұлай ешқашан айтпайды. Мен оны жақсы білемін! Өзінен барып сұрасам қарсы болмайсыз ба?
Ақсақал: Әрине балам, айтқаның жөн. Досыңнан сұрап көр!
Данышпан одан кейін Жандосқа барып Әділдің ол туралы жаман пікір айтқанын айтады. Жандос та атаға сенбей, екі дос бір-бірінен болған жайтты сұрайды. Ол екеуі де ақсақалдың айласын біліп қояды. Ақсақал оларға сынақтан өткенін айтады.
ӨЗ ОЙЫМНАН ҚҰРАП ЖАЗДЫМ.
Объяснение:
ДОСТАРДЫҢ АДАЛДЫҒЫ
Әділ мен Жандос бала кездерінен дос еді. Олар күнде бірге ойнайтын, сабақтарын орындайтын, кітап оқитын және бір-бірінің құпияларын айтып, сырласатын. Оларға бәрі бір-біріне адалдығына таң қалды. Бір күні бір данышпан олардың берік достар екеніне көзі жету үшін олардан сын алады. Данышпан Әділге: Ассалаумағалейкүм балам! Мен сен Жандоспен өте жақын дос деп естідім. Бірақ Жандос маған сенің кемшілігіңді айтты. Сен жалқау екенсің! -деп айтты. Бгны естіген Әділ данышпанға сенбеді. Себебі ол досының ол туралы өтірік айтпайтынын біледі. Ол ақсақалға: Уағалейкум ассалам ата! Сөзіңіздің не рас, не өтірік екенін білмеймін. Мен білсем менің досым мен туралы бұлай ешқашан айтпайды. Мен оны жақсы білемін! Өзінен барып сұрасам қарсы болмайсыз ба?
Ақсақал: Әрине балам, айтқаның жөн. Досыңнан сұрап көр!
Данышпан одан кейін Жандосқа барып Әділдің ол туралы жаман пікір айтқанын айтады. Жандос та атаға сенбей, екі дос бір-бірінен болған жайтты сұрайды. Ол екеуі де ақсақалдың айласын біліп қояды. Ақсақал оларға сынақтан өткенін айтады.