Осуждая меня со стороны, Считая, что принадлежу к элите богатых, Презирая меня и не желая беседовать по душам, Бежит от меня юное племя. "Слух в народе (про меня): что, мол, "выжил из ума". Муллы твердили, что я нарушитель канонов религии. Нашлись и такие, что упрекали в "вознесении отжившего". "Остался я теперь перед всем миром нагой. Все перекочевали, я - одинок, Скажи, мой народ, чем тебе я не угодил, И какую беду я тебе принес? Ведь товарищи мои только карандаш и бумага.
О себе
Кану я, но будут жить мои стихи, Молодые все запомнят до строки. Кто-то с верой примет это, кто-то нет, Нет, не каждому стихи мои близки.
Так ушедших обсуждаем мы порой, Все плохое, наносимое молвой, Отвергаем, чтобы память добрых дел Не тускнела в стороне его родной.
После смерти отстоять я не смогу Чувство жизни, что легло в мою строку. Это мненье в своем сердце сохранив, Вот что высказать хочу, пока я жив:
Не суди о человеке, не познав, Не суди, в кругу его не побывав. И над путником не смейся, тяжкий груз На свои в дороге плечи не приняв.
Словно в лодке, что на море, - в те года... Не забыть эпоху эту никогда. Мое время не похоже на твое, Если сядешь в эту лодку, что тогда?...
Сам отсек я пуповину, выбрал путь, Тьму раздвинул, никуда мне не свернуть. Так что полностью судьбу мою познай, Верю, что поймешь меня когда-нибудь.
Дәрігердің кәсібі - сол бір ең ескі және абадан кәсіптерден. Арада терең қадімде адамдар қадірледі және бағала- ана, кім ауру шешу білді, қыңқыл-сыңқылдың шипасының ақы-пұлдарын біле. Орыс әдебиетте доктордың бейнесі көрікті мес- ана қарызға алады. Айрықша терең әсерді А. П. әңгімеле- Чеховтің жасайды. Туралы жас адамның А. П. адамдық паденьесінде Чехов оқырмандарға "Ионыч" әңгімеле- поведал. Қандай абзал ниеттермен, биік аусарлықтармен қарияның жас докторы губерниялық қалаға С. деген келді! Басында ол бұдан әрі на қысқа уақыт қалдыр- аурухана қорықты. Бірақ ақырын-ақырын, пасық тоғышардың сәрсенбісінің ықпалының астында, ол өзгерді. Ақшаларға деген әуестік, наживы зары барлық адами онда погубили. Ол көмектес- адамдарға бескорыстно туралы дәрігердің қарызының ұмытты. Оның өмірінің мақсатымен ақшалар стали. Сырттың Чеховтің әңгімеле-, "попрыгунья", біз өзге дәрігерді көреміз. Түтіннің докторының, ша пікір жолдас, ұлы ғалым, келешек ғылымның шам-шырағының. Алайда ол тек ғылым өзі ша себе, бірақ және нақты адамның өмірі маңызды бол-.
"Алаш"
Осуждая меня со стороны,
Считая, что принадлежу к элите богатых,
Презирая меня и не желая беседовать по душам,
Бежит от меня юное племя.
"Слух в народе (про меня): что, мол, "выжил из ума".
Муллы твердили, что я нарушитель канонов религии.
Нашлись и такие, что упрекали в "вознесении
отжившего".
"Остался я теперь перед всем миром нагой.
Все перекочевали, я - одинок,
Скажи, мой народ, чем тебе я не угодил,
И какую беду я тебе принес?
Ведь товарищи мои только карандаш и бумага.
О себе
Кану я, но будут жить мои стихи,
Молодые все запомнят до строки.
Кто-то с верой примет это, кто-то нет,
Нет, не каждому стихи мои близки.
Так ушедших обсуждаем мы порой,
Все плохое, наносимое молвой,
Отвергаем, чтобы память добрых дел
Не тускнела в стороне его родной.
После смерти отстоять я не смогу
Чувство жизни, что легло в мою строку.
Это мненье в своем сердце сохранив,
Вот что высказать хочу, пока я жив:
Не суди о человеке, не познав,
Не суди, в кругу его не побывав.
И над путником не смейся, тяжкий груз
На свои в дороге плечи не приняв.
Словно в лодке, что на море, - в те года...
Не забыть эпоху эту никогда.
Мое время не похоже на твое,
Если сядешь в эту лодку, что тогда?...
Сам отсек я пуповину, выбрал путь,
Тьму раздвинул, никуда мне не свернуть.
Так что полностью судьбу мою познай,
Верю, что поймешь меня когда-нибудь.
Дәрігердің кәсібі - сол бір ең ескі және абадан кәсіптерден. Арада терең қадімде адамдар қадірледі және бағала- ана, кім ауру шешу білді, қыңқыл-сыңқылдың шипасының ақы-пұлдарын біле. Орыс әдебиетте доктордың бейнесі көрікті мес- ана қарызға алады. Айрықша терең әсерді А. П. әңгімеле- Чеховтің жасайды. Туралы жас адамның А. П. адамдық паденьесінде Чехов оқырмандарға "Ионыч" әңгімеле- поведал. Қандай абзал ниеттермен, биік аусарлықтармен қарияның жас докторы губерниялық қалаға С. деген келді! Басында ол бұдан әрі на қысқа уақыт қалдыр- аурухана қорықты. Бірақ ақырын-ақырын, пасық тоғышардың сәрсенбісінің ықпалының астында, ол өзгерді. Ақшаларға деген әуестік, наживы зары барлық адами онда погубили. Ол көмектес- адамдарға бескорыстно туралы дәрігердің қарызының ұмытты. Оның өмірінің мақсатымен ақшалар стали. Сырттың Чеховтің әңгімеле-, "попрыгунья", біз өзге дәрігерді көреміз. Түтіннің докторының, ша пікір жолдас, ұлы ғалым, келешек ғылымның шам-шырағының. Алайда ол тек ғылым өзі ша себе, бірақ және нақты адамның өмірі маңызды бол-.