Жел қайдан соғады? Ақтелпек, сен бір сәт біздің қала сыртындағы орман алаңқайында жүр-
генімізді елестетші. Екеуміз лаулап жанған оттың жанында, қураған бұтақ-
тардың сытырлап жалынға оранғанына қарап отырмыз. От ұшқындары неге
аспанға ұшады екен?
Себебі олар солай ұшуға жаралған шығар.
- Ал қураған жапырақтар ше, бозарған күл ше? Олар да жалын тілінің
ұшынан көтеріле қалықтайды ғой. Олар да ұшу үшін жаралған ба? Оларды
біреу ұшырып тұратын шығар? Сонда ол кім болды екен? Кәне, отқа жөндеп
қарайықшы. От лаулап жанған кезде оның үстінен ыстық ауаның қалай бұл-
дырап көтерілгенін байқауға болады. Міне, от ұшқындарын, күл мен қураған
жапырақтарды жоғары көтеретін де осы ыстық ауа.
Білгір ата, ондай ауаны мен де көргенмін. Асфальт үстінен бұлдырай
көрініп жатты.
- Себебі күн асфальтты қыздырады, асфальт ауаны қыздырады. Ал жылы
ауа салқын ауаға қарағанда жеңіл. Сондықтан жылы ауа жоғары көтеріл-
генде бұлдыраған әсер береді. Көтерілген жылы ауа орнына сол сәтте-ақ
көлеңкелі жердің салқын да салмақты ауасы ағындап жетіп келеді. Жер
бетінің ауасы қызған сайын жеңілдей береді. Сөйтіп, жылы ауаның ағысы
шырқау биікке көтеріледі. Мұндай кезде басқа бір өңір салқын болып тұра-
ды. Ол өңір суық болған сайын ауасы да ауырлау келеді. Сол себепті салқын
ауа өзінен-өзі жылы жаққа қарай ағындап жылжиды. Осындай сәтте жел
тұрады.
Кәдімгі Күн бар емес пе? Күн жер бетін бірдей немесе бір мезетте қыздыра
бермейді. Бір жер жылы болса, келесі бір жер салқын болып тұрады. Жер
бетінде бірдей температура болса, еш уақытта жел соқпас еді. Көк жүзіндегі
бұлттар бір орында та тұрып алып, Жер беті шөлге айналып, қала-
лардың үстiн көк түтін басар еді.
( «Негеш» балалар энциклопедиясынан)​

Сейчас январь — середина зимы. С утра светит яркое солнце на голубом чистом небе. Снег переливается разноцветной радугой, легкий морозец. В такой день приятно встать на лыжи и пойти в зимний сказочный лес. Тут необычайно тихо. Таинственно стоят ели, укутанные в теплую белую шубу из снега. Дунул легкий ветерок, с ближайшей ветки осыпался снег. Пролетела большая ворона и смахнула снег на дорожку. Я иду вдоль опушки и наслаждаюсь этой суровой и сказочной красотой. Кажется, все замерло вокруг, но это обманчивое впечатление. Где-то на верхушке сосны суетится белка, вдали заяц-беляк. Зима диктует свои законы, но жизнь не останавливается ни на минуту, обитатели леса заняты своей повседневной работой. Я тоже иду домой — пора готовиться к учебной неделе. Разгар зимы. Холодно, ветрено. Как хорошо, что сегодня воскресенье и не надо никуда выходить. Я подошла к окну, чтобы посмотреть температуру на градуснике. Минус десять. Даже поежилась, мысленно представила, как пробирает до костей этот пронзительный ветер. У нас под окном растет рябина. Она заметно раскачивается под напором ветра. Вдруг ее облепила стая снегирей. Они деловито расселись на ветках, огляделись по сторонам и стали клевать яркие сочные ягоды. Дерево большое, алых кистей изобилие, поэтому птицы не суетятся, всем хватает. Наклевавшись вдоволь, снегири выпятили ярко-красные грудки, как на выставке. Вероятно, они ждали команды вожака. Отдохнув после обильного обеда, птицы улетели. А я удивилась — дерево было серое, не осталось ни одной красной грозди. Как хорошо, что есть такие зимние столовые для наших птиц!

«Мен бұрын-соңды қазақтар туралы естіген емеспін. Енді мен оларды өте жақсы білемін, білемін, өйткені мен ағылшын тілінде Мұхтар Әуезовтің керемет кітабын оқыдым. Мен қазақ халқының керемет адамы және ақыны Абаймен, оның дана әжесі Зере мен анасы Ұлжанмен кездестім. сүйікті қыздар - Тоғжан мен Әйгерім, Абайдың достарымен - қайырымды және батыл адамдармен.Мен бұл батырларға ғашық болдым, мен ұзақ жылдар өмір сүргендей ғашық болдым, олардың қайғы мен қуанышына ортақтастым.Мен қазір солардың қатарындамын және сенің далаңның ауасымен тыныстаймын. Шынында да, қандай керемет халық - қазақтар! Ол туралы «Абай» романында қандай әдемі жазылған! Мен сенің бақытты адамдарыңды шын жүректен қызғанамын және мен сені, Мұхтар Әуезовті, өлмес шығармашылығымен құттықтаймын

Объяснение: