На ўроку беларускай мовы я пазнаёмілася з вершам Пятруся Броўкі “А ты ідзі!” . Верш мне вельмі спадабаўся, аставіў у душы след. Ен пранізаны філасофіяй жыцця, застаўляе задумацца аб галоўным выбары – выбары свайго шляху ў жыцці.
Творчасць Петруся Броўкі — паэтычны летапіс народнага жыцця. Яго паэзія - гэта светлыя і шчырыя песні, якія майстар слова праспяваў роднай зямлі. Дружба, каханне, аптымізм, радасць сумеснай працы, перажыванні —галоўныя тэмы твораў П. Броўкі. Значнае месца ў яго творчасці займае тэма Вялікай Айчыннай вайны.
Верш “А ты ідзі!”, які быў напісан у 1965 гадзе, адлюстроўвае духоўны стан паэта ў той час.
Кожны чалавек шукае сваю сцежку ў жыцці . Ад жаданняў залежыць выбар, ад выбара – шлях, а ад шляха - жыццё. І калі на жыццёвай дарозе пастаюць перашкоды, то чалавек сам вырашае: прымірыцца або змагацца. І якой бы цяжкай яна не была, трэба быць мужным і ўпэўненным у сваіх сілах.
Рэзкімі, выразнымі моўнымі сродкамі пісьменнік “малюе” перашкоды, якія могуць сустрэцца на шляху кожнага чалавека:
Няхай жуда, няхай адзін,
Няхай каменне, твань і багна…
Увесь верш нібы заклік. Пачатак слупкоў адлюстроўвае жорсткую праўду жыцця. А словы “А ты ідзі! А ты ідзі!” , якія паўтараюцца ў канцы кожнага слупка, з’яўляюцца галоўнымі і падкрэсліваюць: не гледзячы ні на што, ісці ўперад і жыць далей.
Хоць верш і быў напісаны ў 1965 годзе, ён цалкам актуальны цяпер, таму што ў любы час існуюць перашкоды на жыццёвым шляху, І менавіта такія творы надаюць сіл, дапамагаюць паверыць у сябе і вучаць не здавацца.
Л.Н.Толстой употребляет "говорящие фамилии". Жилин от слова "жила", то есть жилистый, сильный, выносливый человек. Он действительно таким себя показал в плену. Костылин - от слова "костыль" - опора, которая нужна человеку для поддержки при ходьбе. Костылин показал себя слабым, безвольным человеком, ему нужна была опора и поддержка (Жилина, родных).
2) Внешность Жилина и Костылина
Жилин: "...А Жилин хоть невелик ростом, а удал был..."
Костылин: "...мужчина грузный, толстый..."
3) Мнение татар о Жилине и Костылине
Жилина татары уважали, он завоевал авторитет своим твёрдым характером, мастерством, упорством, весёлым нравом. С татарской девочкой Диной он даже подружился. Костылина держали только ради выкупа.
4) Отношение к лошади Жилина и Костылина
Жилин разбирается в лошадях, свою лошадь он выдрессировал : "...Лошадь под Жилиным была охотницкая (он за нее сто рублей заплатил в табуне жеребенком и сам выездил); как на крыльях, взнесла его на кручь..." Жилин относился к лошади трепетно, любил её. Костылин не любил лошадь, жестоко с ней обращался: "Костылин нещадно плетью ожаривает лошадь то с того бока, то с другого. Только в пыли видно, как лошадь хвостом вертит".
5) Выносливость Жилина и Костылина
Жилин был выносливым, удалым. целеустремлённым, не надеялся на выкуп бедной матери. Татары даже его похвалили за то, что он просил снижения выкупа. В плену он не падал духом, что-то мастерил, рукодельничал, плел корзины из прутьев, лепил кукол, ремонтировал часы и пистолеты, лечил татар. Костылин был слабым, безвольным, трусливым человеком, он только спал и считал дни, когда придёт выкуп.
в беде Жилину и Костылину
Жилин надеялся на себя, обдумывая побег Костылину. Костылин только ждал выкупа. Жилин бежал из плена и остался служить на Кавказе. Костылина выкупили за пять тысяч через месяц, его оттуда привезли еле живого.
На ўроку беларускай мовы я пазнаёмілася з вершам Пятруся Броўкі “А ты ідзі!” . Верш мне вельмі спадабаўся, аставіў у душы след. Ен пранізаны філасофіяй жыцця, застаўляе задумацца аб галоўным выбары – выбары свайго шляху ў жыцці.
Творчасць Петруся Броўкі — паэтычны летапіс народнага жыцця. Яго паэзія - гэта светлыя і шчырыя песні, якія майстар слова праспяваў роднай зямлі. Дружба, каханне, аптымізм, радасць сумеснай працы, перажыванні —галоўныя тэмы твораў П. Броўкі. Значнае месца ў яго творчасці займае тэма Вялікай Айчыннай вайны.
Верш “А ты ідзі!”, які быў напісан у 1965 гадзе, адлюстроўвае духоўны стан паэта ў той час.
Кожны чалавек шукае сваю сцежку ў жыцці . Ад жаданняў залежыць выбар, ад выбара – шлях, а ад шляха - жыццё. І калі на жыццёвай дарозе пастаюць перашкоды, то чалавек сам вырашае: прымірыцца або змагацца. І якой бы цяжкай яна не была, трэба быць мужным і ўпэўненным у сваіх сілах.
Рэзкімі, выразнымі моўнымі сродкамі пісьменнік “малюе” перашкоды, якія могуць сустрэцца на шляху кожнага чалавека:
Няхай жуда, няхай адзін,
Няхай каменне, твань і багна…
Увесь верш нібы заклік. Пачатак слупкоў адлюстроўвае жорсткую праўду жыцця. А словы “А ты ідзі! А ты ідзі!” , якія паўтараюцца ў канцы кожнага слупка, з’яўляюцца галоўнымі і падкрэсліваюць: не гледзячы ні на што, ісці ўперад і жыць далей.
Хоць верш і быў напісаны ў 1965 годзе, ён цалкам актуальны цяпер, таму што ў любы час існуюць перашкоды на жыццёвым шляху, І менавіта такія творы надаюць сіл, дапамагаюць паверыць у сябе і вучаць не здавацца.
Объяснение:
1) Смысл фамилии Жилин и Костылин
Л.Н.Толстой употребляет "говорящие фамилии". Жилин от слова "жила", то есть жилистый, сильный, выносливый человек. Он действительно таким себя показал в плену. Костылин - от слова "костыль" - опора, которая нужна человеку для поддержки при ходьбе. Костылин показал себя слабым, безвольным человеком, ему нужна была опора и поддержка (Жилина, родных).
2) Внешность Жилина и Костылина
Жилин: "...А Жилин хоть невелик ростом, а удал был..."
Костылин: "...мужчина грузный, толстый..."
3) Мнение татар о Жилине и Костылине
Жилина татары уважали, он завоевал авторитет своим твёрдым характером, мастерством, упорством, весёлым нравом. С татарской девочкой Диной он даже подружился. Костылина держали только ради выкупа.
4) Отношение к лошади Жилина и Костылина
Жилин разбирается в лошадях, свою лошадь он выдрессировал : "...Лошадь под Жилиным была охотницкая (он за нее сто рублей заплатил в табуне жеребенком и сам выездил); как на крыльях, взнесла его на кручь..." Жилин относился к лошади трепетно, любил её. Костылин не любил лошадь, жестоко с ней обращался: "Костылин нещадно плетью ожаривает лошадь то с того бока, то с другого. Только в пыли видно, как лошадь хвостом вертит".
5) Выносливость Жилина и Костылина
Жилин был выносливым, удалым. целеустремлённым, не надеялся на выкуп бедной матери. Татары даже его похвалили за то, что он просил снижения выкупа. В плену он не падал духом, что-то мастерил, рукодельничал, плел корзины из прутьев, лепил кукол, ремонтировал часы и пистолеты, лечил татар. Костылин был слабым, безвольным, трусливым человеком, он только спал и считал дни, когда придёт выкуп.
в беде Жилину и Костылину
Жилин надеялся на себя, обдумывая побег Костылину. Костылин только ждал выкупа. Жилин бежал из плена и остался служить на Кавказе. Костылина выкупили за пять тысяч через месяц, его оттуда привезли еле живого.