Почему пылкий мальчишка стремится уехать из родных мест? Нужно ли это делать? Обоснуй своё мнение. Какую оценку пылкому мальчишке дают авторские глаголы торопится, храбрится
Қожа Ахмет Ясауи «Диуани хикметте» «Аллаға жақындай түсу үшін» әрбір адам өзінің өмір жолында төрт басқыштан өтуі керектігін айтады. Біріншісі – шариғат. «Шариғат» – ислам діні қағидалары мен шарттарын тақуалықпен мүлтіксіз орындауды әрі құдайға құлшылық жасауды талап етеді. Екіншісі, «тариқат» – дін ғұламаларына шәкірт болып, жалған дүниенің түрлі ләззаттарынан бас тарту, Аллаға деген сүйіспеншілікті арттыра түсу болып табылады. Бұл басқыш сопылықтың негізгі идеясын, мұрат-мақсатын аңғартып тұр. Үшіншісі, «мағрифат» негізінен дін жолын танып-білу сатысы деуге болады. Бұл басқыштың негізгі талабы – күллі дүниедегі болмыс-тіршіліктің негізі «бір Алла» екенін танып-білу, түсіну. Төртіншісі, «хақиқат» («фано») – Аллаға жақындап, оны танып-білудің ең жоғары басқышы. Сопылық түсінік бойынша, «шариғатсыз» «тариқат», «тариқатсыз» «мағрифат», «мағрифатсыз» «хақиқат» болуы мүмкін емес.
В самом начале пьесы мы видим трех жителей города Калинова: Кулигина, Шапкина и Кудряша. Из их разговора мы узнаем., что в городе живет самодур Дикой, богатый купец и значительное лицо в городе, который ни с кем не считается и делает все, что хочет, не только в отношении себя, но и других: «Ему везде место. Боится он, что ль, он кого.» «Уж такого – то ругателя, как у нас Савел Прокофьич, поискать еще. Ни за что человека оборвет». Из этого же разговора мы узнаем о богатой купчихе Кабанихе, которая ни чем не лучше Дикого, но отличается лишь тем, что тиранит у себя дома, а на людях этого не показывает: «Хороша тоже и Кабаниха.» «Ну, да та хоть, по крайности, все под видом благочестия…»
Объяснение:
Қожа Ахмет Ясауи «Диуани хикметте» «Аллаға жақындай түсу үшін» әрбір адам өзінің өмір жолында төрт басқыштан өтуі керектігін айтады. Біріншісі – шариғат. «Шариғат» – ислам діні қағидалары мен шарттарын тақуалықпен мүлтіксіз орындауды әрі құдайға құлшылық жасауды талап етеді. Екіншісі, «тариқат» – дін ғұламаларына шәкірт болып, жалған дүниенің түрлі ләззаттарынан бас тарту, Аллаға деген сүйіспеншілікті арттыра түсу болып табылады. Бұл басқыш сопылықтың негізгі идеясын, мұрат-мақсатын аңғартып тұр. Үшіншісі, «мағрифат» негізінен дін жолын танып-білу сатысы деуге болады. Бұл басқыштың негізгі талабы – күллі дүниедегі болмыс-тіршіліктің негізі «бір Алла» екенін танып-білу, түсіну. Төртіншісі, «хақиқат» («фано») – Аллаға жақындап, оны танып-білудің ең жоғары басқышы. Сопылық түсінік бойынша, «шариғатсыз» «тариқат», «тариқатсыз» «мағрифат», «мағрифатсыз» «хақиқат» болуы мүмкін емес.
В самом начале пьесы мы видим трех жителей города Калинова: Кулигина, Шапкина и Кудряша. Из их разговора мы узнаем., что в городе живет самодур Дикой, богатый купец и значительное лицо в городе, который ни с кем не считается и делает все, что хочет, не только в отношении себя, но и других: «Ему везде место. Боится он, что ль, он кого.» «Уж такого – то ругателя, как у нас Савел Прокофьич, поискать еще. Ни за что человека оборвет». Из этого же разговора мы узнаем о богатой купчихе Кабанихе, которая ни чем не лучше Дикого, но отличается лишь тем, что тиранит у себя дома, а на людях этого не показывает: «Хороша тоже и Кабаниха.» «Ну, да та хоть, по крайности, все под видом благочестия…»