сродки мастацкай выразнасцi ў вершы М. Багдановіча "Край мой родны" ВСЕ❤️
Краю мой родны! Як выкляты Богам —
Столькі ты зносіш нядолі.
Хмары, балоты… Над збожам убогім
Вецер гуляе на волі.
Поруч раскідалісь родные вёскі.
Жалем сцікаюцца грудзі! —
Бедные хаткі, таполі, бярозкі,
Ўсюды панурыя людзі…
Шмат што зрабілі іх чорныя рукі,
Вынеслі моцныя спіны;
Шмат іх прымусілі выцерпець мукі
Пушчы, разлогі, нізіны.
Кінь толькі вокам да гэтаго люду —
Сціснецца сэрца ад болю:
Столькі пабачыш ты гора усюды,
Столькі нуды без патолі.
Песня пяе, як удовіна сына,
Янку, каханне згубіла:
Там, дзе панура схілілась каліна,
Беднаго хлопца магіла.
Ў гутарках-казках аб шчасці, аб згодзе
Сэрца навін не пачуе.
Сціснула гора дыханне ў народзе,
Гора усюды пануе.
Хваляй шырокай разлілась, як мора,
Родны наш край затапіла…
Брацця! Ці зможам грамадскае гора?!
Брацця! Ці хваце нам сілы?!
Пироги печет.
Кот в углу
Сухаpи толчет.
Кошка в окошке
Платье шьет.
Курочка в сапожках
Избушку метет.
Сидит белка на тележке,
Продает она орешки:
Лисичке-сестричке,
Воробью, синичке,
Мишке толстопятому,
Заиньке усатому,
Кому в платок,
Кому в зобок,
Кому в лапочку.
Скрип, скрип, скрипачок,
Купи новый башмачок:
Кошке Машке,
Коту Николашке;
Кобылке Нениле,
Мерину Гавриле;
Утке Анютке,
Селезню Васютке;
Кочету Никите,
Курице Улите.
Гречку мыли, гречку мяли,
Мышку по воду послали
По мосту-мосточку, желтому песочку.
Проплутала долго – испугалась волка,
Заблудилась, слезы градом,
А колодец – вот он, рядом
Здесь весь рассказ в сокращении