Стихотворение «Старые письма» написал в 1859 году Афанасий Афанасьевич Фет — поэт с русской душой, непревзойдённый лирик и потрясающий мемуарист, талантливейший переводчик, имеющий особый, узнаваемый стиль, почётный член-корреспондент Петербургской Академии Наук и ярчайший представитель новокрестьянской поэзии XIX вв. В основу произведения легло воспоминание поэта о минувшей любви. Речь идёт о реальной женщине, к которой лирический герой испытывал нежные чувства.
Литературный анализ стихотворения
организации стихотворения: Силлабо-тоническое
Стихотворный размер: ямб;
Размер стоп: шесть, с одной безударной в каждой строфе;
Рифмовка: перекрёстная, преимущественно женская;
Композиция: диалоговая.
Основные литературные приёмы, которые использовал при создании стихотворения А. А. Фет:
1. Множество различных эпитетов. Примеры: «задушевных слов», «жгучая слеза», «поблекшие узоры»;
2. Олицетворение. Примеры: «мгновенно воскресили», «опять встречают взоры», «шептать мне о любви».
Ни для кого, кто хоть немного знаком с биографией А. А. Фета, не секрет, кому посвящены строки этого прекрасного произведения. Образ Марии Козьминичны Лизич — девушки, в которую был влюблён молодой поэт, но которая так и не стала его женой, он пронёс через всю свою жизнь. Практически каждая строфа стихотворения пронизана печалью и сожалением о минувшем доверился предательскому звуку». Ностальгия захватила автора и воскресила в памяти нежные образы «черты заветные, вы вновь передо мной», а вместе с тем и понимание того, что былого не вернуть «всё, что давно-давно, утрачено душой».
Волнующая до глубины души, лирика «Старых писем», затрагивающая жизненные реалии, знакомые многим, сделала это произведение одним из самых запоминающихся в творчестве А. А. Фета.
Әр дәуірдің өз батыры, өз заманына лайық тұлғасы өмір сүрді. Халық олардың еңбегіне қарай ұлықтап, беделдерін көтерді. Себебі, батырдың міндеті елін қорғау, жерін жаудан аман алып қалу.
Өткен тарихта “батыр” деген ұғымға нағыз ерлер, қолына найза, үстіне сауыт киіп, қылышын қанға малған азаматтар кірді. Олар сыртқы жаумен күресіп, елдің тыныштығын сақтады. Яғни, халық жүрегіндегі “батыр” түсінігі елін жаудан қорғайтын, мемлекеттің тыныштығын сақтайтын ерлер еді.
Араға ғасырлар салып батырлардың орнына қоғам қайраткерлері, білімді және білікті азаматтар шықты. Олар қолдарына найза алып жауға шаппаса да, қалам алып ұрпақ өсірді. Олардан сусындаған ұрпақ елдің ертеңі үшін аянбай тер төгуге аттанды.
Заман ауысып ХХІ ғасырдың табалдырығын да аттадық. Бүгін батырлардың дені әлеуметтің ортасында емес, әлеуметтік желінің ар жағында отыр деп кекетіп жатамыз. Шындығында осы ғасырдың, осы кезеңнің батыры кім? Олардың ерлігі қандай?
ХХІ ғасырдың батыры – дипломат
Дипломат – кешегі елші. Атауы ресмиленді дегеніміз болмаса, мәні осы елшімен астасып жатыр.
Дипломат – сыртқы қатынас органдарының дипломатиялық қызметкерлеріне берілетін жоғары дипломатиялық дәреже. Толық әрі ресми атауы – Төтенше және Өкілетті Елші.
Дипломат түсінігі 1961 жылы Вена конвенциясында бекітілді.
Белгілі дипломат Сағынбек Тұрсыновтың пікіріне салсақ: “Дипломат – екі ел арасындағы көпір”.
Қазақта “Елдестірмек елшіден, жауластырмақ жаушыдан” деген мақал қалған. Аталы сөздің түбін тауып айтқан бұ халықтың елшіге деген құрметі ерекше болған.
Стихотворение «Старые письма» написал в 1859 году Афанасий Афанасьевич Фет — поэт с русской душой, непревзойдённый лирик и потрясающий мемуарист, талантливейший переводчик, имеющий особый, узнаваемый стиль, почётный член-корреспондент Петербургской Академии Наук и ярчайший представитель новокрестьянской поэзии XIX вв. В основу произведения легло воспоминание поэта о минувшей любви. Речь идёт о реальной женщине, к которой лирический герой испытывал нежные чувства.
Литературный анализ стихотворения
организации стихотворения: Силлабо-тоническое
Стихотворный размер: ямб;
Размер стоп: шесть, с одной безударной в каждой строфе;
Рифмовка: перекрёстная, преимущественно женская;
Композиция: диалоговая.
Основные литературные приёмы, которые использовал при создании стихотворения А. А. Фет:
1. Множество различных эпитетов. Примеры: «задушевных слов», «жгучая слеза», «поблекшие узоры»;
2. Олицетворение. Примеры: «мгновенно воскресили», «опять встречают взоры», «шептать мне о любви».
Ни для кого, кто хоть немного знаком с биографией А. А. Фета, не секрет, кому посвящены строки этого прекрасного произведения. Образ Марии Козьминичны Лизич — девушки, в которую был влюблён молодой поэт, но которая так и не стала его женой, он пронёс через всю свою жизнь. Практически каждая строфа стихотворения пронизана печалью и сожалением о минувшем доверился предательскому звуку». Ностальгия захватила автора и воскресила в памяти нежные образы «черты заветные, вы вновь передо мной», а вместе с тем и понимание того, что былого не вернуть «всё, что давно-давно, утрачено душой».
Волнующая до глубины души, лирика «Старых писем», затрагивающая жизненные реалии, знакомые многим, сделала это произведение одним из самых запоминающихся в творчестве А. А. Фета.
Эссе
Әр дәуірдің өз батыры, өз заманына лайық тұлғасы өмір сүрді. Халық олардың еңбегіне қарай ұлықтап, беделдерін көтерді. Себебі, батырдың міндеті елін қорғау, жерін жаудан аман алып қалу.
Өткен тарихта “батыр” деген ұғымға нағыз ерлер, қолына найза, үстіне сауыт киіп, қылышын қанға малған азаматтар кірді. Олар сыртқы жаумен күресіп, елдің тыныштығын сақтады. Яғни, халық жүрегіндегі “батыр” түсінігі елін жаудан қорғайтын, мемлекеттің тыныштығын сақтайтын ерлер еді.
Араға ғасырлар салып батырлардың орнына қоғам қайраткерлері, білімді және білікті азаматтар шықты. Олар қолдарына найза алып жауға шаппаса да, қалам алып ұрпақ өсірді. Олардан сусындаған ұрпақ елдің ертеңі үшін аянбай тер төгуге аттанды.
Заман ауысып ХХІ ғасырдың табалдырығын да аттадық. Бүгін батырлардың дені әлеуметтің ортасында емес, әлеуметтік желінің ар жағында отыр деп кекетіп жатамыз. Шындығында осы ғасырдың, осы кезеңнің батыры кім? Олардың ерлігі қандай?
ХХІ ғасырдың батыры – дипломат
Дипломат – кешегі елші. Атауы ресмиленді дегеніміз болмаса, мәні осы елшімен астасып жатыр.
Дипломат – сыртқы қатынас органдарының дипломатиялық қызметкерлеріне берілетін жоғары дипломатиялық дәреже. Толық әрі ресми атауы – Төтенше және Өкілетті Елші.
Дипломат түсінігі 1961 жылы Вена конвенциясында бекітілді.
Белгілі дипломат Сағынбек Тұрсыновтың пікіріне салсақ: “Дипломат – екі ел арасындағы көпір”.
Қазақта “Елдестірмек елшіден, жауластырмақ жаушыдан” деген мақал қалған. Аталы сөздің түбін тауып айтқан бұ халықтың елшіге деген құрметі ерекше болған.