Об орфее и эвридике из кн. «мифы древней эллады»
орфей любил юную эвридику, и сила этой любви не имела себе равных. однажды, гуляя по лугу, эвриди-ка нечаянно наступила на змею. вскрикнула эвридика и упала. лицо девушки побледнело. ясный лоб покрылся испариной, закатились светлые очи. на крик прибежал орфей и увидел свою невесту. ударил певец по струнам кифары, но не открыла эвридика глаз, не потянулась к нему, как прежде. долго оплакивал орфей любимую. и решил он спуститься в подземный мир, чтобы вернуть авридику и соединиться с нею. ничего орфей не взял с собой, кроме кифары и нераспустившейся веточки вербы. спустился он к берегам священного стикса, за которым лежал мир мертвых. вот и харон. но когда орфей сделал шаг к ладье, то натолкнулся на весло, поставленное поперек. старый лодочник знал свое дело: «царство мертвых не для живых. явишься, когда придет твое время! » рванул певец струны кифары, и над царством вечного безмолвия зазвучала песня прекрасного верхнего мира. опустил харон свое весло и, опершись на него, прислушался к неведомым звукам. не прекращая петь, вступил орфей в ладью, и вот он уже на другом берегу. навстречу песне бежали толпы теней, а за ними гнался ужасный подземный пес кербер. услышав пение, кербер замедлил свой бег и замер, как земная собака по знаку охотника. вот и трон великих владык подземного мира аида и персефоны. остановившись перед ними, запел орфей лучшую из своих песен — песню о любви. и пока пел, веточка вербы, которую он принес, распустилась. из лопнувших почек показались зеленые листочки. как упоителен запах свежей зелени, не смерти и тлена! слезы навернулись на глаза персефоны. замерла песня, и наступило глубокое молчание. и прозвучал в нем голос аида: — что ты просишь, пришелец? — я пришел ради моей возлюбленной эвридики, пребывающей в мире теней. танат [смерть] похитил ее у меня на заре любви. тебе ли не знать, что все мы сюда придем. вернется она под твою власть, и я явлюсь вместе с нею. на время ее у тебя. дай испытать эвридике радость жизни. — пусть будет по-твоему, — молвил аид. — веди эвридику в верхний мир. она пойдет за тобой, а ты за гермесом. только помни: оглянешься — дар будет отнят. — имей терпение! и двинулись они в путь. миновали царство аида. харон их взял на ладью, и вот уже стикс позади. вверх поднималась крутая тропинка. гермес шел впереди. орфей за ним. уже забрезжил свет. волнение охватило орфея. не отстала ли эвридика? не осталась ли в царстве мертвых? замедлил движение герой. прислушался. но тени ходят беззвучно. до верхнего мира оставалось несколько шагов, но не выдержал орфей и оглянулся. он ничего не увидел, но уловил легкое дуновение. аид отнял свой дар. и сам орфей был тому виной. снова к стиксу спустился орфей, надеясь вновь умолить подземных богов. но милость дается лишь один
Наука в Казахстане имеет давние традиции: с советских времен республика унаследовала развитую сеть научных учреждений и вузов. За период 1994—2011 годов ежегодное количество поданных заявок на патенты увеличилось с 1576 до 1732.
В средние века на территории современного Казахстана работали такие учёные, как Аль-Фараби, Ю. Баласагуни, А.Яссави, М. Хайдар Дулати, К. Жалаири.
В конце XVII — начале XVIII века учёные России и ряда стран Европы начали исследовать территории Казахстана, изучать историю, культуру, быт и обычаи его населения. Одним из первых был русский картограф С. У. Ремезов. После присоединения Казахстана к России научные исследования проводились более широко и интенсивно. Российская академия наук организовала в 1733 году экспедицию для изучения географии, геологии и этнографии Казахстана. С 1733 по 1771 в Казахстане побывали многие учёные академии: С. П. Крашенинников, И. Г. Гмелин, И. И. Лепехин, П. С. Паллас, И. П. Фальк, П. И. Рычков и др.
В XIX веке вклад в науку Казахстана сделали российские и казахские учёные-востоковеды: П. П. Семёнов-Тянь-Шаньский, Н. П. Рычков, П. М. Мелиоранский, В. В. Радлов, В. В. Бартольд, А. А. Диваев, Ч. Ч. Валиханов, А. Кунанбаев, И. Алтынсарин и другие.
Первый фундаментальный труд по истории казахов «Описание Кыргыз-Казахских, или Киргиз-Кайсацких, орд и степей» (1832) создал А. И. Левшин, которого Валиханов назвал Геродотом казахского народа, а его монографию оценил как бесценное научное достояние.
В начале XX века большинство казахских детей имели возможность учиться только в аульных медресе. Накануне 1916 года на территории Казахстана было всего несколько русских и русско-казахских школ, в них обучалось 19370 казахских детей.
С начала XX века открываются научные организации, такие как Краевая станция по охране растений (1924), научно-исследовательского институт удобрений и агрономического почвоведения (1926). Начали работать отделения Главного геологического комитета города Алма-Ата и Института цветных металлов. В 1927 образована казахстанская экспедиция АН СССР по комплексному исследованию природных ресурсов республики во главе с академиком А. Е. Ферсманом.
К 1932 году в республике насчитывалось свыше 10 научно-исследовательских институтов и опытных станций, сотни опорных пунктов, лабораторий и метеорологических станций, несколько геологоразведочных организаций.
8 марта 1932 года образована Казахстанская база АН СССР. Здесь работали секторы зоологии и ботаники.
В 1940 организовано Казахское отделение Всесоюзной академии сельскохозяйственных наук (ВАСХНИЛ)
В годы Великой Отечественной войны в республику были эвакуированы многие научные учреждения и высшие учебные заведения страны. Здесь трудились известные всему миру учёные — И. П. Бардин, Л. С. Берг, В. И. Вернадский, Н. Ф. Гамалея, И. И. Мещанинов, Н. Д. Зелинский, Л. И. Мандельштам, Н. В. Цицин, С. Г. Струмилин, А. М. Панкратова, А. Е. Фаворский, С. Е. Малов, В. Г. Фесенков, Г. А. Тихов, Б. А. Воронцов-Вельяминов и др.
В 1942 образованы Институт астрономии и физики, Химико-металлургический институт[источник не указан 2113 дней], в 1943 — Институты почвоведения, ботаники, зоологии и тропических болезней. В 1942—1945 годах созданы Институты химии, металлургии и горного обогащения, огнеупорных и строительных материалов, зоологии.
В 1945 начали работать Институты истории, археологии и этнографии, горного дела, почвоведения, сектор математики и механики.
В 1946 на базе Казахского филиала Академии наук СССР основана Академия Наук Казахской ССР.
Былтырғы жылдан бастап, елбасымыздың бастамасымен отбасы құндылықтарын дәріптеу мақсатында жыл сайын "Мерейлі отбасы" конкурсы өтетін болған. Бұл мақсатта елбасымыз, барлық Қазақстандық бұқаралық ақпарат құралдарын да осыған жұмылуды және насихаттауды тапсырған еді.
Елбасымыздың биылғы "Мерейлі отбасы" конкурсы жеңімпаздарын марапаттау кезінде айтқан сөздерінін үзінді:
Құрметті отандастар!
Баршаңызды елімізде тұңғыш рет ұйымдастырылған «Мерейлі отбасы» байқауымен құттықтаймын. Менің жарлығыммен қыркүйектің екінші жексенбісі былтыр «Отбасы күні» мерекесі болып белгіленді. Бақытты балалық шақ пен алаңсыз қарттық, әрбір шаңырақтың шаттығы – «Қазақстан 2050» стратегиясының ең басты мақсаттарының бірі.
Отбасы – береке-бірліктің қайнар көзі. Отбасының бірлігі – Отанның бірлігі, ағайынның татулығы – Атамекеннің тұтастығы. Біз жас ұрпақтың білімді, дені сау болуы, әрбір некенің мызғымас берік болуы, қарттардың зейнетті өмір кешуі үшін барлық жағдайды жасап келеміз. Бұл демографиялық ахуалға оң әсерін тигізуде.
Тәуелсіздік кезеңінде елімізде 6 миллионнан астам сәби дүниеге келді. Соңғы жылдары халқымыздың саны 14,8 миллионнан 17 миллионға артты. Тек өткен 1 жылдың өзінде 254 мың адамға көбейдік. Салыстыру үшін айтар болсақ, бұл тұтас Қостанай қаласының халық санымен пара-пар. Статистика бойынша елімізде әрбір 90 секунд сайын дүние есігін жаңадан ашқан сәбидің іңгәлағаны естіледі.
Ақпарат дереккөзі: https://massaget.kz/blogs/12395/Өкiнiшке орай, қоғамдағы орын алып отырған, кейбiр қолайсыз жағдайларға жол беруге болмайды. Сөз болып отырғаны, қазақстандық балаларлардың бір жарым мыңдайы жыл сайын жетiмдер қатарын толтыруда. Көпшілігінің ата-аналары тірі. Қазақстанда қазір 34 мыңдай жетім-бала қараусыз қалып отыр. Балаларлардың 149 мыңға жуығы дамуда мүмкiндiгi-шектеулiлер қатарында, бiздiң қолдауды қажет етеді. 7 мыңнан астам қартайған адамдар кәрілер үйінде, ал олардың көпшілігінің дені сау және жағдайы жақсы балалары бар. Жұртшылық, өз балаларын немесе ата-аналарын тастау, ұятты жағдай екенін түсінуі керек.
Бұл – біздің жанымызға жат құбылыс. Халқымыз әкені асқар тауға балаған, алдын кесіп өтпеген. «Жұмақ – ананың табанының астында» деп, анасын сыйлаған. «Бала – бауыр етің» деп, ұрпағына айрықша қамқорлықпен қараған. Біз қандай жаугершілік заманның өзінде жетімін жылатпаған, жесірін қаңғытпаған елміз. Ата-анасын қарттар үйіне тапсыратын қатігез ұрпақ пен баласынан жеритін көкек ана бізде ешқашан болмаған. Бұл – біздің дәстүрімізге қайшы, салтымызда жоқ әрекет.
Жастық шақта ата-анаңа не көрсетсең, қартайғанда ұрпағыңнан соны көресің. Бұл – халқымыздың өмірлік қағидасы, ғасырлар бойы мызғымаған отбасылық құндылықтарының негізі. Ата-анаға құрметпен қарап, алаңсыз қарттық сыйлау, ұрпаққа қамқорлық жасау – әрбір адамның қасиетті борышы.
«Атадан ұл туса игі, ата жолын қуса игі» дейді халқымыз. Әулеттің ізгілікті жолын жалғастырған ұрпақ – ең мерейлі ұрпақ. Бүгін бір ғана отбасы жеңімпаз атанбайды. 16 аймақтық конкурстан үздік шыққан әулеттердің қай-қайсысы да еліміздегі ең мерейлі отбасылар, барша Қазақстанның мақтанышы.
Мен аймақтарды жиі аралаймын. Жақында ғана бірнеше облыста іссапармен болып қайттым. Өңірлерде жаңа жұмыс орындары ашылып, халықтың әл ауқаты көтеріліп, тіршілік қайнап жатыр. Осының бәрі елдегі тұрақтылық пен тыныштықтың арқасында жасалуда. Шаңырақтағы жарастық та тек қана сыйластық пен татулық арқылы орнайды. «Қазақстан 2050» стратегиясының аясында біз осындай отбасылық құндылықтарды нығайтып, дәріптей түсетін боламыз. Мерейіміз әрдайым үстем болсын! Еліміз даму көгінде жарқырап, жайнай берсін! Басымыз аман, бауырымыз бүтін болсын!
Объяснение:
)