Стихотворение М. Лермонтова «Смерть поэта» рассказывает нам о ранней гибели талантливого писателя и поэта , творческого человека, подарившего миру свои уникальные произведения , А.С.Пушкина. Он описывает не справедливую гибель молодого поэта. Можно условно все это стихотворение разделить на две половины. В его первой части идет полное описание трагической кончины А.С. Пушкина в 1837 году. И если быть очень внимательным читателем, можно увидеть, что написанные строки стихотворения -это явное несогласие Лермонтова с позицией высшего общества, которое не раз критиковало А.Пушкина. Насмехалось над ним и его творчеством. В произведении М. Лермонтов осуждает надменное отношение высшего общества к талантливому поэту. И это заметно, вчитываясь с строки грустного стихотворения. Вторая часть этого произведения написана уже как насмешка над теми, кто был виноват в смерти великого поэта. Лермонтов выражает в своих строках ненависть к тем, к то жаждал смерти Пушкина и теперь злорадствовал этому. Он писал против стоящего в обществе мнения, говорил в своих строках о Суде Божьем. Который не подкупишь, как можно подкупить человека ненасытного и жадного до денег. В своем произведении Лермонтов рассказывает нам и об обязательном наказании, которое обязательно настигнет всех виновников смерти замечательного поэта. В стихотворении присутствуют элементы сатиры и сарказма. В своем стихотворении «Смерть поэта» Лермонтов считает, что те, кто не принимал Пушкина и тоже виновен в его гибели, это приближенные к государю, люди.Пушкин не боясь выступал против них, и Лермонтов его поддержал в этой борьбе. Рассматривая стихотворение, мы видим, что оно строится на резких контрастах. Одинокий поэт и толпа убийц, благородство, простодушие и коварство и лицемерие, гений и ничтожество. Эти палачи уничтожили огромную часть великого искусства -Пушкина. Русский поэт Б. Пастернак писал, что Пушкин возвёл здание русской духовной жизни, а Лермонтов был его первым обитателем. Интересно, что заключительные шестнадцать строк появились только спустя несколько дней после похорон Пушкина.Это был обвинительный приговор царскому самодержавию, реакционным кругам дворянства, направившим пистолет убийцы поэта. Сам Лермонтов выражают веру в неизбежность наказания убийц великого поэта. Вот почему Лермонтов трижды повторяет слово «есть». "Но есть, есть божий суд… Есть грозный судия...". Это было как воззвание к революционному настроению, его строки звучали как вера в неизбежность перемен к лучшему.
Disambig gray.svg Басқа мағыналар үшін Махамбет деген бетті қараңыз.
Махамбет Өтемісұлы
суреті
Туған күні
1804
Туған жері
Бөкей Ордасы, Жасқұс
Қайтыс болған күні
20 қазан 1846
Қайтыс болған жері
Қараой
Әскер түрі
атты әскер
Шайқасы
Тастөбе шайқасы
Ақбұлақ шайқасы
Махамбет Өтемісұлы (1804 ж., Ішкі Бөкей Ордасы, қазіргі Батыс Қазақстан облысының Жәнібек ауданының Нарын құмының Жасқұс деген жері. — 1846 ж. 20 қазан, Қараой өңірі, қазіргі Атырау облысының Индер ауданы) — қазақтың әйгілі жырауы, күйші композиторы, отаршылдыққа қарсы Исатай Тайманов бастаған көтерілісті (1836-1837) ұйымдастырушылардың бірі, осы көтерілістің жалынды жыршысы. Ол Қазақ хандығының соңғы жырауы деп деп тануға болады.
Байұлы ішіндегі Беріш руының Жайық бұтағынан. Нәдір деген кісіден Мәлі (кейбір деректе Құлмәлі, Құлманияз деп айтылады) туады. Мәлінің қазақ әйелінен Өтеміс пен Шыбынтай, қалмақ әйелінен Қобылай туған. Өтемістен - он ұл, Шыбынтайдан - төрт ұл, Қобылайдан - үш ұл туып, Мәлі ұлдың өзінен он жеті немере сүйген адам. Бұл әулет Тайсойған құмындағы іргелі ауылдардың бірі. Атасы Құлмәлі, әкесі Өтеміс те өз заманында айтулы тұлғалар болған, Құлмәлінің тұқымынан би де, шешен де шыққан.
Қазақстан пошта маркасы,2002 жыл
Махамбет өзінің барша болмыс қасиеттерімен көшпелілер арасындағы көсем тұлғалардың бірі. Ол өзі туып өскен өңірдің Қамбар батыр, Ер Тарғын, Сыпыра жырау, Асанқайғы, Қазтуған, Шалкиіз, Жиембет, Доспамбет сияқты біртуар тұлғаларының өлмес мұраларын көкірегіне тоқып өсті. Өзі өмір сүрген заманның ағымына жүйрік, қыр сырын жетік меңгерген, көзі ашық, көкірегі ояу, білімдар адам болған. Орыс, татар, араб тілдерін тәуір меңгерген. Мұны ол жазған хаттардан айқын аңғаруға болады.
1836—38 ж. И. Тайманұлы бастаған шаруалар кетерілісінің жалынды жыршысы, қозғалысты ұйымдастырушылардың бірі.
Махамбет өзі Жәңгір ханның қудалауымен екі жыл түрмеде отырып, 1831 ж. қашып шыққан. Саналы өмірін патша өкіметінің отарлық саясатын жұзеге асырушы хан-сұлтандарға қарсы кекті жырлар толғайды, халықты күреске шақырады.
Көтеріліс жеңіліспен аяқтапғаннан кейін Жем, Жайық, Маңғыстау, Хиуа елдерін сағалайды, жасақ жинап, көтерілісті жаңадан жандандыруғә күш салады. Бұл ниеті нәтижесіз болды, Бөкей ордасында қолға түсіп, Орынбор түрмесіне қамалады. Тұтқыннан босағаннан кейінгі өмірін Кіші жүздің батыс бөлігіндегі ел ішінде өткізеді. Бірақ, Жәңгір хан өлген соң аға сұлтан болған Баймағамбет Айшуақұлының жалдамалыларының қолынан қаза тапты.[1] Махамбет — халықты патшалық, хандық өкіметке қарсы қарулы кетеріліске шақырған алғашқы қазақ ақыны. Оның бейнелі де жалынды негізінен Шалкиіз, Сыпыра, Доспамбет, Қазтуған сияқты батыр жыраулардың үлгісінде шығарылған көтеріліс туралы толғаулар. «Жәңгірге», «Баймағамбет сұлтанға» деген өлеңдерінде үстем тап өкілдерін бет-пердесін жырта шенесе, «Мұнар күн» өлеңінде ел басындағы ауыртпалықты күйзеле, ашына айтты. Исатай — ақынның кеп өлендерінің басты қаһарманы. «Тайманның ұлы Исатай», «Исатай деген ағам бар», «Исатай сөзі», «Тарланым», т.б. өлеңдерінде Исатайдың адамгершілігі, азаматтығы, батырлығы, қайсарлығы сипатталады.[2]
Қысқаша өмірбаяны
Махамбет шығармалары
Дереккөздер
Сыртқы сілтемелер
Alphy Haydar [2 ай бұрын /wiki/%D0%90%D1%80%D0%BD%D0%B0%D0%B9%D1%8B:History/%D0%9C%D0%B0%D1%85%D0%B0%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D1%82_%D3%A8%D1%82%D0%B5%D0%BC%D1%96%D1%81%D2%B1%D0%BB%D1%8B соңғы рет өңдеді]
Мәлімет CC BY-SA 3.0 лицензиясы аясында жетімді басқа жағдайда белгіленеді.
Стихотворение М. Лермонтова «Смерть поэта» рассказывает нам о ранней гибели талантливого писателя и поэта , творческого человека, подарившего миру свои уникальные произведения , А.С.Пушкина. Он описывает не справедливую гибель молодого поэта. Можно условно все это стихотворение разделить на две половины. В его первой части идет полное описание трагической кончины А.С. Пушкина в 1837 году. И если быть очень внимательным читателем, можно увидеть, что написанные строки стихотворения -это явное несогласие Лермонтова с позицией высшего общества, которое не раз критиковало А.Пушкина. Насмехалось над ним и его творчеством. В произведении М. Лермонтов осуждает надменное отношение высшего общества к талантливому поэту. И это заметно, вчитываясь с строки грустного стихотворения. Вторая часть этого произведения написана уже как насмешка над теми, кто был виноват в смерти великого поэта. Лермонтов выражает в своих строках ненависть к тем, к то жаждал смерти Пушкина и теперь злорадствовал этому. Он писал против стоящего в обществе мнения, говорил в своих строках о Суде Божьем. Который не подкупишь, как можно подкупить человека ненасытного и жадного до денег. В своем произведении Лермонтов рассказывает нам и об обязательном наказании, которое обязательно настигнет всех виновников смерти замечательного поэта. В стихотворении присутствуют элементы сатиры и сарказма. В своем стихотворении «Смерть поэта» Лермонтов считает, что те, кто не принимал Пушкина и тоже виновен в его гибели, это приближенные к государю, люди.Пушкин не боясь выступал против них, и Лермонтов его поддержал в этой борьбе. Рассматривая стихотворение, мы видим, что оно строится на резких контрастах. Одинокий поэт и толпа убийц, благородство, простодушие и коварство и лицемерие, гений и ничтожество. Эти палачи уничтожили огромную часть великого искусства -Пушкина. Русский поэт Б. Пастернак писал, что Пушкин возвёл здание русской духовной жизни, а Лермонтов был его первым обитателем. Интересно, что заключительные шестнадцать строк появились только спустя несколько дней после похорон Пушкина.Это был обвинительный приговор царскому самодержавию, реакционным кругам дворянства, направившим пистолет убийцы поэта. Сам Лермонтов выражают веру в неизбежность наказания убийц великого поэта. Вот почему Лермонтов трижды повторяет слово «есть». "Но есть, есть божий суд… Есть грозный судия...". Это было как воззвание к революционному настроению, его строки звучали как вера в неизбежность перемен к лучшему.
Басты мәзірді ашу
Іздеу
Махамбет Өтемісұлы
Тіл
PDF түсіріп алу
Бақылау
Өңдеу
Disambig gray.svg Басқа мағыналар үшін Махамбет деген бетті қараңыз.
Махамбет Өтемісұлы
суреті
Туған күні
1804
Туған жері
Бөкей Ордасы, Жасқұс
Қайтыс болған күні
20 қазан 1846
Қайтыс болған жері
Қараой
Әскер түрі
атты әскер
Шайқасы
Тастөбе шайқасы
Ақбұлақ шайқасы
Махамбет Өтемісұлы (1804 ж., Ішкі Бөкей Ордасы, қазіргі Батыс Қазақстан облысының Жәнібек ауданының Нарын құмының Жасқұс деген жері. — 1846 ж. 20 қазан, Қараой өңірі, қазіргі Атырау облысының Индер ауданы) — қазақтың әйгілі жырауы, күйші композиторы, отаршылдыққа қарсы Исатай Тайманов бастаған көтерілісті (1836-1837) ұйымдастырушылардың бірі, осы көтерілістің жалынды жыршысы. Ол Қазақ хандығының соңғы жырауы деп деп тануға болады.
Байұлы ішіндегі Беріш руының Жайық бұтағынан. Нәдір деген кісіден Мәлі (кейбір деректе Құлмәлі, Құлманияз деп айтылады) туады. Мәлінің қазақ әйелінен Өтеміс пен Шыбынтай, қалмақ әйелінен Қобылай туған. Өтемістен - он ұл, Шыбынтайдан - төрт ұл, Қобылайдан - үш ұл туып, Мәлі ұлдың өзінен он жеті немере сүйген адам. Бұл әулет Тайсойған құмындағы іргелі ауылдардың бірі. Атасы Құлмәлі, әкесі Өтеміс те өз заманында айтулы тұлғалар болған, Құлмәлінің тұқымынан би де, шешен де шыққан.
Қазақстан пошта маркасы,2002 жыл
Махамбет өзінің барша болмыс қасиеттерімен көшпелілер арасындағы көсем тұлғалардың бірі. Ол өзі туып өскен өңірдің Қамбар батыр, Ер Тарғын, Сыпыра жырау, Асанқайғы, Қазтуған, Шалкиіз, Жиембет, Доспамбет сияқты біртуар тұлғаларының өлмес мұраларын көкірегіне тоқып өсті. Өзі өмір сүрген заманның ағымына жүйрік, қыр сырын жетік меңгерген, көзі ашық, көкірегі ояу, білімдар адам болған. Орыс, татар, араб тілдерін тәуір меңгерген. Мұны ол жазған хаттардан айқын аңғаруға болады.
1836—38 ж. И. Тайманұлы бастаған шаруалар кетерілісінің жалынды жыршысы, қозғалысты ұйымдастырушылардың бірі.
Махамбет өзі Жәңгір ханның қудалауымен екі жыл түрмеде отырып, 1831 ж. қашып шыққан. Саналы өмірін патша өкіметінің отарлық саясатын жұзеге асырушы хан-сұлтандарға қарсы кекті жырлар толғайды, халықты күреске шақырады.
Көтеріліс жеңіліспен аяқтапғаннан кейін Жем, Жайық, Маңғыстау, Хиуа елдерін сағалайды, жасақ жинап, көтерілісті жаңадан жандандыруғә күш салады. Бұл ниеті нәтижесіз болды, Бөкей ордасында қолға түсіп, Орынбор түрмесіне қамалады. Тұтқыннан босағаннан кейінгі өмірін Кіші жүздің батыс бөлігіндегі ел ішінде өткізеді. Бірақ, Жәңгір хан өлген соң аға сұлтан болған Баймағамбет Айшуақұлының жалдамалыларының қолынан қаза тапты.[1] Махамбет — халықты патшалық, хандық өкіметке қарсы қарулы кетеріліске шақырған алғашқы қазақ ақыны. Оның бейнелі де жалынды негізінен Шалкиіз, Сыпыра, Доспамбет, Қазтуған сияқты батыр жыраулардың үлгісінде шығарылған көтеріліс туралы толғаулар. «Жәңгірге», «Баймағамбет сұлтанға» деген өлеңдерінде үстем тап өкілдерін бет-пердесін жырта шенесе, «Мұнар күн» өлеңінде ел басындағы ауыртпалықты күйзеле, ашына айтты. Исатай — ақынның кеп өлендерінің басты қаһарманы. «Тайманның ұлы Исатай», «Исатай деген ағам бар», «Исатай сөзі», «Тарланым», т.б. өлеңдерінде Исатайдың адамгершілігі, азаматтығы, батырлығы, қайсарлығы сипатталады.[2]
Қысқаша өмірбаяны
Махамбет шығармалары
Дереккөздер
Сыртқы сілтемелер
Alphy Haydar [2 ай бұрын /wiki/%D0%90%D1%80%D0%BD%D0%B0%D0%B9%D1%8B:History/%D0%9C%D0%B0%D1%85%D0%B0%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D1%82_%D3%A8%D1%82%D0%B5%D0%BC%D1%96%D1%81%D2%B1%D0%BB%D1%8B соңғы рет өңдеді]
Мәлімет CC BY-SA 3.0 лицензиясы аясында жетімді басқа жағдайда белгіленеді.
Құпиялық саясаты Қолдану шартыКомпьютерлік нұсқа